ผมสาบานได้ว่าผมเป็นแค่พนักงานออฟฟิศที่หลงทาง... แต่พวกเขาหาว่าผมคือ 'เซียนบรรพกาล'

"ข้าแค่อยากใช้ชีวิตเรียบง่าย... แต่ทำไมเซียนทั้งโลกถึงเข้าใจว่าข้าเป็นปรมาจารย์ผู้เร้นกาย?!"

เขาไม่ได้รักหลายคนเพราะเจ้าชู้ แต่เพราะทุกช่วงชีวิต…เขารักด้วย ‘ทั้งหัวใจ’ “ผู้หญิงทุกคนไม่ได้เป็นแค่แฟนเก่า แต่คือ ‘รอยสักในชีวิต’ ที่ลบไม่ออก”

จากองค์ชายที่ถูกเย้ยหยัน สู่ผู้วางรากฐานแผ่นดินใหม่ด้วยมือเปื้อนดิน จากผู้รอดในวังวนแย่งชิง สู่ “ราชาแห่งจักรพรรดิ” ผู้กำหนดทิศทางของโลกทั้งใบ!

ข้าเป็นเพียงนักท่องเที่ยวต่างมิติ

สวรรค์เคยไร้หัวใจมาเนิ่นนาน จนกระทั่งวันหนึ่ง ฟ้าที่เคยเย็นชา ถูกส่งมาเป็นมนุษย์ เมื่อหัวใจที่ไม่เคยเต้นเริ่มเต้น...ลมจึงเริ่มเคลื่อนไหว ฝนเริ่มร้องไห้ และฟ้าก็เริ่มยิ้ม