วันเวลาเคลื่อนไปข้างหน้า ใจคนย่อมมีเปลี่ยนแปลง เราสองคนจะเป็นเหมือนก่อนคงเป็นไปไม่ได้

ศาลาไม้ระแนงกลางสวนที่บ้านของเค้า กันแดดบังลมให้เธอได้แต่ไม่อาจให้เธอหลบฝนได้โดยที่ไม่เปียกปอน

คำดูแคลนยังฝังจำในใจ ไม่อาจลืม “กับเธอแค่ครั้งเดียวพี่ไม่มีวันกลับไปกินซ้ำหรอก เพราะฉะนั้นอย่าคิดไกลไปถึงเรื่องแต่งงานเลย”