"ในวันที่เธอเดินออกมา...คือวันที่เขาเริ่มรักเธอเป็นครั้งแรก" "เมื่อเขารู้ว่ารัก...เธอก็ไม่อยู่ให้รักอีกแล้ว"

“เขา”​ทำให้เธอเชื่อว่ารักแท้มีอยู่จริง และเขาอีกเช่นกันที่ทำให้เธอ“หมดศรัทธา​ในความรัก”​

สิ่งที่เธอมีข้างกายคือสามี แต่สิ่งที่เธอไม่เคยได้จากสามีคือความรัก

ในวันที่เธอต้องการเขามากที่สุด.....แต่เขาเลือกที่จะผลักไสเธอออกไปจากชีวิต เธอไม่ใช่ของตายที่ใครจะมาเห็นค่าในวันที่สาย ทั้งที่เธอรักและซื่อสัตย์กับเขามาตลอด "แต่ก็เป็นได้แค่รัก...ที่ไร้ค่าในสายตาเขา"

เธอคือ ภรรยา แต่เป็นภรรยาที่เขาไม่ต้องการ ต่อให้พยายามแค่ไหน ก็ไม่เคยมีค่าในสายตาเขา

คำว่า “ไม่รัก” จากปากเขา เหมือนมีดที่กรีดหัวใจเธอให้แหลกสลาย ทำไมถึงใจร้ายกับเธอจัง เขาลืมไปแล้วหรือเปล่าว่าเธอก็มีหัวใจ

“คนหนึ่งยึดมั่นในคำสัญญา” “ส่วนอีกคนกลับลืมทุกอย่าง ลืมแม้กระทั่งความรักของเรา”

พิมพ์เราหย่ากันเถอะ พี่ไม่ได้รักพิมพ์​ ที่ผ่านมาพี่พยายามแล้ว พิมพ์หย่าให้พี่เถอะน่ะ พี่อยากไปเริ่มต้นใหม่กับคนที่พี่รัก​ เธอไม่รู้ว่าต้องรู้สึกแบบไหน​ "ถูกสามีขอหย่าในวันที่รู้ว่าตัวเองท้อง"

เธอทำทุกอย่างเพียงเพราะอยากได้หัวใจของเขา แต่เขากลับเหยียบย่ำหัวใจของเธอ​ ซ้ำแล้วซ้ำเล่า . . "การโดนคนที่รักและไว้ใจทำร้ายมันเจ็บเกินกว่าที่เธอจะรับไหว" สุดท้ายการเดินออกมาคือทางเลือกที่ดีที่สุด

เพราะรักของเขาไม่ได้มีไว้เพื่อเธอ

สถานะของเธอคือ​ "คู่หมั้น" ​ แต่เป็นคู่หมั้นที่เขาไม่ต้องการ  เธอพยายามทำทุกอย่างเพื่อให้เขารู้ว่าเธอรักเขา​มาก แต่เขากลับมองความพยายามของเธอเป็นเรื่องน่ารำคาญ

ทำไมการรักใครสักคนถึงได้เหนื่อยขนาดนี้​ ยิ่งพยายาม​ก็ยิ่งเจ็บปวด จนวันหนึ่งที่เขาทำร้ายจิตใจเธออย่างแสนสาหัส​ เธอเลยเข้าใจคำว่า" ความรัก.. มันไม่ต้อง​พยายาม "

เธอกับเขาคบกันครบหนึ่งปี แต่ในวันครบรอบหนึ่งปีของเรา​ เขาทำให้หัวใจทั้งดวงของเธอแตกสลาย​ โดยการ"บอกเลิก" แค่นั้นไม่พอเขายังบอกว่าเขามีคนในใจอยู่แล้ว​และคนๆนั้นก็คือเพื่อนเธอเอง "ทำไมเขาใจร้ายจัง"