กาลเวลาดังสายธารไหลรินไม่หยุดนิ่ง ปีแล้วปีเล่าล่วงเลยผ่านพ้น ลมเมฆพัดโชยธุลีแห่งยุคสมัย คล้อยหายไปตามกาล ทอดตามองทิวธารแลหมู่ขุนเขา ช่างเล็กจ้อยเพียงใด โลกมนุษย์นั้นแปรเปลี่ยนสารพัน หากกระบี่ยังคงเดิม