‘ปัญญ์’ ย้อนกลับไปยังตัวเองตอนอายุ 11 ปี เพื่อตายในวัย 17 และย้อนกลับไปที่อายุ 11 เพื่อตายในวัย 17 อีกครั้ง…

ทุกคนมีช่วงชีวิตที่มีความสุขที่สุด ทุกข์ที่สุด เศร้าที่สุด และเบื่อหน่ายที่สุดมาแล้วทั้งนั้น ช่วงชีวิตเหล่านั้นคือสิ่งที่เรียกว่า ‘อดีต’ และเรื่องนี้ก็จะเป็นอีก ‘อดีต’ ที่พัดผ่านตาคุณและจากไป

เต็มภัค ว่าที่บัณฑิตป้ายแดงจากรั้วมหาวิทยาลัย ที่เลื่อนสถานะจากนักศึกษาเป็นบุคคลว่างงานเกาะที่บ้านกินเต็มขั้น อยู่ๆก็กลายเป็นแมวของศาสตราจารย์ประจำโรงเรียนเวทมนตร์...(?)