รินทราย/Rinsai

‘ช่วยมาเฟียหนึ่งครั้ง ชีวิตเปลี่ยนไปตลอดกาล’ ประโยคนี้ไม่เกินจริง เพราะนับตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาชีวิตที่แสนจะธรรมดาและหัวใจของอันดาก็ไม่เคยจะเหมือนเดิมอีกต่อไป

“อึก…อื้อออ…ช..ช่วยหน่อย…” “ฉันไม่ชอบมีอะไรกับคนไม่มีสติ ไม่ชอบเอากับท่อนไม้…” สิ้นเสียงคำพูดนั้นริมฝีปากหยักหนาก็ไม่ทันได้พูดอะไรต่ออีก เพราะถูกริมฝีปากเรียวเล็กฉกฉวยเข้ามาบดจูบ

“คุณปล่อยฉันไปเถอะ…ฉันจะหาเงินมาใช้หนี้ก้อนนั้นให้เอง" “ฉันมีวิธีที่ดีกว่านั้นอีก” นัยน์ตาหวานวูบไหวระริก ไม่เข้าใจสิ่งที่เขาต้องการจะสื่อ “มันเอาน้องฉันจนท้อง ฉันก็เอาน้องมันคืนบ้าง เธอว่าเป็นไง”