—"จงตื่น" เมื่อผม'ฮันแทยุน'นั่งคุมระบบอยู่ดีๆ ก็ถูก'ซองจินอู'เพลย์เยอร์ของตัวเองฉุดกระชากออกมาจากหลังม่านโดยไม่เต็มใจ..แถมไอ่หมอนี่มันดันหล่อ เข้ม ครึ้ม จนขนาดผมก็ยัง...เฮ้ย ! ผมเป็นระบบนะเฮ้ย !!

ใบหน้าของเธอปรากฏอยู่ในความฝันของพวกเขาไม่เว้นคน..บางครั้งก็เปี่ยมสุข บางทีก็โศกเศร้า ยิ่งไปกว่านั้นในความเพ้อฝัน..ดวงตาสีรุ่งอรุณก็สบมองมาด้วย'ความรัก'จนชวนใจสั่น "—เราเคยพบกันที่ไหนมาก่อนรึเปล่า?"

การจับคลุมถุงชนเป็นแฟชั่นในวงการมาเฟียตั้งแต่เมื่อไหร่คะ ตัวเธอต้องจำโดนคุณพ่อสุดที่รักถีบหัวส่งมาญี่ปุ่น หนำซ้ำว่าที่สามียังได้ชื่อว่า‘จอมห่วย’อีก ! เวรเอ้ย..คิดแผนล่มงานแต่งไว้รอเลยแล้วกันค่ะ

ที่นี่คือสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าที่ทุกคนต่างเรียกมันว่าบ้าน.. อาหารสามมื้อ เตียงนุ่มๆให้หนุนนอน พี่น้องที่น่ารัก เธอคิดว่าคงไม่หวังสิ่งใดไปมากกว่านี้อีก ...แต่ถ้าหากว่าทั้งหมดเป็นเพียงแค่ 'คำโกหก' ล่ะ?

“ เดี๋ยวก็ตายแล้วค่ะ ” —คำสาป สิ่งเหล่านั้นเกิดจากพลังด้านลบของผู้คน.. และเธอก็คือนักคุณไสย ผู้ที่อุทิศชีวิตตนเพื่อกำจัดมัน “เพราะงั้นขอแต่งงานสักครั้งก่อนม่องได้ไหมล่ะคะ!” ตั้งใจมีชีวิตสิหล่อน !?

หากได้เข้าไปอยู่ในเรื่องที่ชอบก็คงดีใช่ไหม? จะทำอย่างไรเมื่อ‘คุณ’ตื่นขึ้นมาในโลกของเหล่าจอมเวทด้วยความทรงจำยุคปัจจุบัน ‘นี่…ตัวฉันในโลกนี้เป็นจอมเวทแห่งแฟรี่เทลอย่างงั้นเหรอ!?’ { HAREM x Reader }

‘ซากุราอิ เคย์โกะ’ ใกล้เคียงกับคำว่าเพอร์เฟค ไม่น่าเชื่อว่าท็อปนักเรียนจะถูกส่งตรงจากห้องAสู่Eได้— แถมเธอยังไม่มีแรงจูงใจในการฆ่าอาจารย์โคโระเลยสักนิด จะว่าไป..เคย์โกะซัง เลิกปักธงไปทั่วได้แล้วครับ !