ถึงจะกลายเป็นบอสไปแล้วก็ตาม ชีวิตเขาก็ยังคงเต็มไปด้วยความซวยตลอดศกอยู่ดีสิน่า! คราวนั้นก็โดนบาซูก้าทศวรรษยิงไปอนาคต คราวนี้ยังโดนไทม์แมชชีนใหม่ที่พัฒนาขึ้นส่งมาอยู่ในอดีตอีก! ใครมันจะซวยขนาดนั้น!

ชีวิตนี้ข้า ลู่เหิงเยว่ ไม่ผิดต่อใต้หล้า ไม่ผิดต่อปวงประชา แต่กลับผิดต่อครอบครัวจนไร้อภัย ท่านว่าเคราะห์แห่งเซียนแล้วอย่างไร ข้ายอมตกเป็นมาร ดีกว่าทอดทิ้ง!

ฉันรักคุณมันคือเรื่องจริง แต่ถ้าให้ไปยื้อแย่งกับหญิงสามัญชนแล้วไซร้ ...มันเป็นการกระทำที่แสนโง่งม... ดูเหมือนว่าฉันจะมีงานให้ทำมากกว่าการไปวิ่งไล่จับเจ้าชายนะคะ...หึหึ

หลังจากใช้ชีวิตอยู่มานานถึงสี่ร้อยยี่สิบสี่ปี แม่มดแห่งจันทราไม่คิดว่าบนโลกใบนี้ จะมีสิ่งใดทำให้นางรู้สึก ‘ตื่นตกใจ’ ได้อีก กระทั่งมีเด็กชายชี้นิ้วมาที่นาง พร้อมคำเรียกขานว่า ‘แม่’

“สวี่ฮุ่ยเจียง” เฉินเทียนหวงเอ่ยเรียกเขา “ข้ารักเจ้า” แก้วตาดำขลับมองภาพเบื้องหน้า “หากชาติภพหน้ามีจริงดังว่า เปิ่นกงจู่จะชดใช้ให้แก่เจ้า เพียงผู้เดียว”

เรื่องราวระหว่าง เรเวนไนท์ เจ้าชายลำดับสองผู้ได้ฉายา เจ้าชายเย็นชา และ เฮเดต สาวใช้สาวหน้าตาย ผู้เปี่ยมด้วยความลับ 'หม่อมฉันเป็นเพียงสาวใช้ธรรมดา' แต่ฆ่าไททันได้

สำหรับลาพิสเซีย ไม่มีอะไรเกินความสามารถของเธอ กระนั้นข้อยกเว้นเพียงหนึ่งเดียวที่ไม่อาจจัดการได้โดยง่าย "ลาพิสเซีย ไปเล่นกันเถอะ!" ...ใช่ คุณพี่ชายตัวดีของเธอยังไงล่ะ!

นางเคยรักคนผู้หนึ่งหมดหัวใจ คิดว่ารู้ใจเขาไปหมด เมื่อความจริงกระจ่างชัด ไม่เพียงไม่รู้ใจเขา ซ้ำยังรักคนผิด รักคนสารเลวที่สังหารครอบครัวของนางจนสิ้น! เมื่อมีโอกาสอีกครั้ง นางจะชำระหนี้โลหิตนี้ให้สาสม!

นายเคยฝันไหม มันคือความทรมานจนแทบจะบ้าตาย ทรมานจนไม่อยากจะหายใจ ไม่อยากจะมีชีวิตอยู่ “ได้โปรดเซซิลเวีย ลืมตามองข้า...ผู้เป็นดวงใจของเจ้า” เซซิลเวีย....

ความเบื่อหน่าย คือเหตุ เทพเฮดีสจึงละออกจากบัลลังก์ทมิฬขึ้นมาจุติเป็นมนุษย์ และมอบภาระหน้าที่อันพึงกระทำแด่ เทพีเฮเดตผู้เป็นพระธิดา หากทว่าปัญหาที่เคยเกิดกลับใกล้ปะทุขึ้นอีกครั้ง นางจะต้องนำบิดากลับมา!