ฉันที่กำลังเลิกเรียนและยืนรอรถเมล์ที่ป้ายรถเมล์ที่หน้าโรงเรียนเพื่อที่จะกลับบ้าน แต่จู่ๆ ก็มีกลุ่มผู้ชายชุดดำฉุดฉันขึ้นไปบนรถตู้ทันที " กรี๊ด! " ฉันกรี๊ดร้องเสียงดัง ซึ่งตอนนี้ที่ป้ายรถเมล์ไม่มีคนอยู่สักคนเลย เพราะทุกคนทำกิจกรรมกีฬาสีอยู่ในโรงเรียนกันหมด เลยยังไม่มีใครออกมานอกโรงเรียน นอกจากฉันที่แม่โทรหาฉันเมื่อกี้แล้วบอกกับฉันว่าให้รีบกลับบ้านทันที ฉันเลยขอตัวกับเพื่อนๆเพื่อกลับบ้านก่อน ฉันโดนฉุดกระชากลากถูให้ขึ้นไปบนรถตู้คันสีดำ ฉันดิ้นยังไงก็ดิ้นไม่หลุด เพราะผู้ชาย 2 คนล็อกแขนทั้งสองข้างของฉันเอาไว้แน่น ฉันที่มีแรงเท่ามดตะนอยจะไปสู้แรงพวกเขาได้ยังไง TT " พวกคุณเป็นใคร ปล่อยหนูนะ ปล่อยหนู " ฉันที่ตอนนี้ตื่นตะหนกเป็นอย่างมาก และร้องไห้ออกมาด้วยความกลัว ฉันโดนผู้ชายทั้ง 4 คนยัดเข้าไปในรถตู้คันสีดำนั้นทันที " เรียบร้อยครับท่าน " ผู้ชายอีก 1 คนพูดกับใครก็ไม่รู้และเขาก็ปิดประตูรถตู้ทันที " หึ " ฉันที่ได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอเลยหันหลังไปดูต้นเสียงที่เบาะด้านหลังของฉันทันที เป็นผู้ชายผิวสองสี รูปร่างสูงน่าจะราวๆ 185 cm. มีหนวดเคราเล็กน้อย ใส่เสื้อเชิ้ตสีดำปลดกระดุมออกมาประมาณ 4 เม็ด โชว์ให้เห็นซิกแพคเป็นก้อนๆ พร้อมกับสวมแว่นตาสีดำเพื่อปกปิดดวงตาของเขา " ขะ คุณเป็นใครคะจับหนูมาทำไม ปล่อยหนูเถอะนะคะ หนูอยากกลับบ้าน " ฉันที่ตอนนี้ตัวสั่นเทา น้ำตาไหลอาบแก้ม หันไปยกมือไหว้ขอร้องอ้อนวอนผู้ชายที่นั่งอยู่เบาะหลัง ผู้ชายคนนั้นก็คงจะเป็นท่าน ท่านหรือเจ้านายใหญ่ของคนที่จับฉันขึ้นมาบนรถแน่ๆ " หึ " ผู้ชายคนนั้นหัวเราะออกมาเบาๆในลำคออีกครั้งโดยไม่ได้สนใจคำพูดของฉันเลยสักนิด " ที่บ้านหนูไม่มีเงินหรอกนะคะ แม่ก็แค่ขายอาหารตามสั่งร้านเล็กๆเอง ถ้าคุณจะจับหนูไปเรียกค่าไถ่หนูบอกเลยว่าบ้านหนูไม่มีเงินนะคะ แถมพ่อเลี้ยงของหนูก็ติดหนี้ด้วยค่ะ " ฉันที่ตอนนี้พูดพร่ำไม่หยุดเพื่อหาเหตุผลให้ผู้ชายที่นั่งอยู่เบาะหลังปล่อยตัวฉันไป " ฉลาดพูดนี่ " เป็นคำแรกของผู้ชายคนนั้นที่ฉันได้ยินออกจากปากเขา น้ำเสียงของเขาฟังแล้วมันน่ากลัวมากเลย จนฉันที่ได้ยินเสียงของเขาครั้งแรกถึงกับต้องสะอึกด้วยความหวาดกลัวทันที " จริงๆนะคะ บ้านหนูไม่มีเงินหรอกค่ะ " ฉันยกมือไหว้บอกผู้ชายคนนั้นไปอีกรอบทันที " ได้ยินว่าพ่อเลี้ยงเธอติดหนี้ " ผู้ชายคนนั้นเขาพูดขึ้นทวนคำพูดของฉัน " ใช่ค่ะ " ฉันพยักหน้าตอบเขาไป แต่มือก็ยังยกมือไหว้เขาอยู่อย่างนั้น " ติดหนี้ใคร " เขาถามฉันขึ้นมาทันที " หนูก็ไม่รู้รายละเอียดอะไรมากค่ะ เห็นว่าพ่อเลี้ยงไปกู้เงินนอกระบบมา 2 ล้านบาทค่ะ เห็นว่าเจ้าหนี้เขาดุมากเลย เขาส่งคนมารุมตีพ่อเลี้ยงที่บ้านทุกวันเลยค่ะ " ฉันตอบกลับเขาไปตามที่เห็นเพื่อให้เขาสงสารฉันและปล่อยฉันไป " งั้นเหรอ แล้วรู้จักชื่อเจ้าหนี้พ่อเลี้ยงเธอไหมล่ะ " เขาถามฉันอีกครั้ง " เห็นพ่อกับแม่เคยบอกว่าชื่อ คุณบทร้ายค่ะ " ฉันตอบกลับคนที่ถามทันที . . . " หึ ฉันนี้แหล่ะบทร้าย!! "

“ เลิกกันเถอะ “ ผมบอกเธอด้วยน้ำเสียงเย็นชา ผมที่กำลังยืนหันหลังให้ผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าแฟนของผมที่คบกันมาตั้งแต่มัธยมต้น ตอนนี้พวกเราก็กำลังจะจบชั้น ม.6 และวันนี้เป็นวันปัจฉิมนิเทศจบการศึกษา " บอกเหตุผลป่านได้ไหมมังกร " ป่านถามผมกลับด้วยเสียงสั่นเครือ ที่ผมหันหลังให้เธอเพราะกลัวจะเห็นน้ำตาของผู้หญิงที่ขึ้นชื่อว่าแฟนของผม ผมกลัวว่าผมจะใจอ่อน " ทำไมผมต้องบอกเหตุผลกับคุณด้วย " ผมเรียกแทนตัวเองกับป่านอย่างเย็นชา " อึก ที่ผ่านมามังกรไม่เคยรักป่านเลยใช่ไหม " ป่านพูดพลางร้องไห้สะอึกสะอื้นไปด้วย " ใช่ " ผมตอบกลับไป เพราะตอนนี้ผมอยากเลิกกับเธอ อยากให้เธอไปจากผม เกลียดผมไปเลยได้ยิ่งดี ผมจะดีใจมาก " ที่ผ่านมาผมไม่เคยรักคุณ ผมเห็นคุณเป็นเพียงของเล่นเหมือนคนอื่นๆ คุณคิดว่าผมจะหยุดที่คุณคนเดียวอย่างนั้นเหรอ " ผมตอกกลับป่านไปด้วยคำพูดที่ทำร้ายจิตใจเธอ " ตลอดระยะเวลา 5 ปีที่เราคบกัน มังกรไม่เคยรักป่านเลย อึก ป่านรู้แล้ว " ป่านเดินหันหลังแล้วเปิดประตูห้องเรียนออกไปทันที ตอนนี้ไม่มีคนอยู่ในห้องเรียน เพราะเป็นวันปัจฉิมนิเทศจบการศึกษาของรุ่นผม ทุกคนลงไปถ่ายรูป รับดอกไม้แสดงความยินดีที่เรียนจบกัน ผมหันกลับไปมองป่านก็เดินหายลับตาผมไปแล้ว เป็นแบบนี้ก็ดีแล้วแหล่ะผมคิดในใจ

ฉันแอบชอบรุ่นพี่ที่โรงเรียน รุ่นพี่เป็นตัวท็อปเบอร์หนึ่งของโรงเรียนเลย ฉันต้องพยายามให้มากขึ้นเพื่อให้ได้ใจรุ่นพี่ ฉันต้องสอบเข้ามหาวิทยาลัยและคณะเดียวกันกับรุ่นพี่ให้ได้!!

เมื่อเพื่อนสนิทลากฉันไปดูพระเอกซีรี่ส์วาย เรื่องน่าอายของฉันจึงเกิดขึ้น!!