แผลสดไม่เคยได้รับการรักษา เวลาไม่ได้ช่วยให้มันสมาน และคืนนั้น...เธอเลือกให้เขาสาดแอลกอฮอล์ใส่แผลอีกครั้ง เจ็บ แสบ แต่ยอมแลกเพื่อได้ใกล้ชิดกับเขา

วันเกิดที่ถูกลืม ถูกเซอร์ไพรส์ พร้อมกับขอแต่งงานและชิมอาหารจานหลัก ที่ไม่ใช่เรียกน้ำย่อย

ยังจะเรียกลุงอยู่อีก เหลือแค่ไอ้นี่ของผมสอดเข้าไปตรงนี้ของคุณ ผมก็เป็นผัวคุณแล้ว

เมื่อคลิปงานแต่งวัยอนุบาล กลับมาเป็นไวรัลอีกครั้ง...

ฉาบฉวย ชั่วคราว แล้วก็จากไป... แต่จะทำยังไงได้ ในเมื่อเธอยากได้เขา เขาก็ดันอยากได้เธอเหมือนกัน

ครั้งหนึ่งเขาเคยอยากได้ผู้หญิงของคนอื่นที่ไม่ใช่ของเขา และเขากำลังพยายามทำให้เธอมาเป็นของเขา

ก็แค่เกมที่มีใครบางคนไม่ยอมทำตามกติกาที่ตั้งเอาไว้

เขาไม่ศรัทธาในความรัก ไม่มีความหวังในชีวิตคู่ ไม่คิดมองหาความสุขจากตรงนี้

“ของเล่นมันก็มีไว้เล่นยามว่างเท่านั้นแหละค่ะ ใครมันจะว่างเล่นทุกวันจริงไหมคะ มันก็มีไว้สำหรับแก้เบื่ออะไรทำนองนั้น”

ลูกของเธอเลือกพ่อไม่ได้ แต่เธอนั้นสามารถเลือกพ่อที่ดีและหล่อรวยให้กับลูกได้

เธอเป็นแค่ผู้หญิงที่ขายตัวแลกค่าเทอม จะให้เขามานั่งถนอมเธอราวกับภรรยาที่แสนรักได้ยังไง ไม่มีทาง...

“ภัทรชอบชา กว่าจะพูดออกมาได้ ใช้เวลาตั้งสิบไป เพราะฉะนั้น อย่าไปเลยนะ”

“แปลกที่ผมรอคุณมาได้ตั้งนาน แต่ตอนนี้แค่คุณจะไปแปรงฟันผมกลับรู้สึกว่ารอต่อไปไม่ไหวแล้ว”

ถ้าเขาไม่ใช่ศิลปินและเธอไม่ใช่เพื่อนของแฟนคลับตัวแม่ เราคงไม่ได้เจอกัน

เมื่อเขาเข้ามาแทรกซึมในชีวิตประจำวันของเธอโดยที่เธอไม่รู้ตัว เขาซื้ออาหารร้านโปรดมาฝาก ทำอาหารให้กิน มีเซ็กส์กันและยอมให้เธอนอนหนุนแขนไปจนถึงเช้า แต่ทั้งสองยังคงไม่ได้เป็นอะไรไปมากกว่า ‘คู่ขาคนโปรด’

นักศึกษาฝึกงานสาวที่เลือกไปฝึกงานที่โรงแรมนี้เพราะเงินดีล้วน ๆ โดยไม่รู้มาก่อนว่าหนึ่งสัปดาห์ก่อนที่จะออกฝึก เขาคนนั้นคนที่เธอ‘หลับนอน’ ด้วยเพียงชั่วข้ามคืน จะมาเป็น ‘เจ้านาย’ ของเธอ

เมื่อการลาออกจากงานประจำเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมด ‘น้ำหนึ่ง’ หญิงสาวที่ผันตัวจากงานประจำมาเป็นนักเขียน ทำให้เธอได้มาพบกับ Reference ที่โดนใจ ซึ่งเขาก็คือหนุ่มเจ้าของคาเฟ่ที่แสนจะอบอุ่น

ชีวิตแม่ลูกติดใครจะมาสนใจ...แต่เขาสน

อย่ามาทำสำออย ทำไร้เดียงสาไปหน่อยเลย เพราะถ้าเธอยังสด ยังซิงอยู่ ฉันก็ต้องถูกรางวัลที่หนึ่งแล้ว

ในวันที่เราเลิกเรียกกันว่า ‘เพื่อนสนิท’ ความเป็นไปได้ของห้าปีสิบปีคงมีมากขึ้น...