Thongchamnan

เขาไม่ศรัทธาในความรัก ไม่มีความหวังในชีวิตคู่ ไม่คิดมองหาความสุขจากตรงนี้

เธอเป็นแค่ผู้หญิงที่ขายตัวแลกค่าเทอม จะให้เขามานั่งถนอมเธอราวกับภรรยาที่แสนรักได้ยังไง ไม่มีทาง...

“ภัทรชอบชา กว่าจะพูดออกมาได้ ใช้เวลาตั้งสิบไป เพราะฉะนั้น อย่าไปเลยนะ”

“แปลกที่ผมรอคุณมาได้ตั้งนาน แต่ตอนนี้แค่คุณจะไปแปรงฟันผมกลับรู้สึกว่ารอต่อไปไม่ไหวแล้ว”

ถ้าเขาไม่ใช่ศิลปินและเธอไม่ใช่เพื่อนของแฟนคลับตัวแม่ เราคงไม่ได้เจอกัน

ชีวิตแม่ลูกติดใครจะมาสนใจ...แต่เขาสน

อย่ามาทำสำออย ทำไร้เดียงสาไปหน่อยเลย เพราะถ้าเธอยังสด ยังซิงอยู่ ฉันก็ต้องถูกรางวัลที่หนึ่งแล้ว

ในวันที่เราเลิกเรียกกันว่า ‘เพื่อนสนิท’ ความเป็นไปได้ของห้าปีสิบปีคงมีมากขึ้น...

เด็กสาวผู้ด้อยโอกาสเสียเสาหลักของครอบครัวที่มีเพียงคนเดียวอย่างคุณตาไป เธอจะมีชีวิตต่อไปได้อย่างไร ถ้าต่อจากนี้ต้องใช้ชีวิตด้วยตัวคนเดียว ? กับเขาผู้อุปถัมภ์ของเธอจะคิดไปไกลกว่านั้นได้อย่างไร...

เมื่อเขาเข้ามาแทรกซึมในชีวิตประจำวันของเธอโดยที่เธอไม่รู้ตัว เขาซื้ออาหารร้านโปรดมาฝาก ทำอาหารให้กิน มีเซ็กส์กันและยอมให้เธอนอนหนุนแขนไปจนถึงเช้า แต่ทั้งสองยังคงไม่ได้เป็นอะไรไปมากกว่า ‘คู่ขาคนโปรด’

เมื่อการลาออกจากงานประจำเป็นจุดเริ่มต้นของเรื่องราวทั้งหมด ‘น้ำหนึ่ง’ หญิงสาวที่ผันตัวจากงานประจำมาเป็นนักเขียน ทำให้เธอได้มาพบกับ Reference ที่โดนใจ ซึ่งเขาก็คือหนุ่มเจ้าของคาเฟ่ที่แสนจะอบอุ่น

นักศึกษาฝึกงานสาวที่เลือกไปฝึกงานที่โรงแรมนี้เพราะเงินดีล้วน ๆ โดยไม่รู้มาก่อนว่าหนึ่งสัปดาห์ก่อนที่จะออกฝึก เขาคนนั้นคนที่เธอ‘หลับนอน’ ด้วยเพียงชั่วข้ามคืน จะมาเป็น ‘เจ้านาย’ ของเธอ

“ของเล่นมันก็มีไว้เล่นยามว่างเท่านั้นแหละค่ะ ใครมันจะว่างเล่นทุกวันจริงไหมคะ มันก็มีไว้สำหรับแก้เบื่ออะไรทำนองนั้น”

ลูกของเธอเลือกพ่อไม่ได้ แต่เธอนั้นสามารถเลือกพ่อที่ดีและหล่อรวยให้กับลูกได้