สองมือของผมที่คอยทนุถนอมปลอบประโลมและผลักดันเธอในฐานะเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ เป็นมือคู่เดียวกันที่กระชากเธอลงก้นลึกของเหวอันมืดมิด 'อย่าคิดริอาจจะไปเป็นของใครถ้าหากไม่อยากให้มันชิบหายวอดวายทั้งชาติ'

คนที่ชื่อชอบพนันทุกสิ่งอย่างเค้าถวายได้แม้แต่วิญญาณแต่เหมือนลืมไปว่าชีวิตของเค้าคือนายน้อยตระกูลที่ยิ่งใหญ่อย่างตระกูลคิมนี่นะ?! “ก็ลูกเมียน้อยอย่างฉันไม่ใช่รึไง? ที่ได้เป็นผัวเธอ”

เขาจะเรียกผมด้วยสายตาที่คมและน่ามองแม้ในยามรัติกาล เขาจะฮัมเพลงที่ผมโปรดปราน เขาแข็งแกร่งดังหินผาแต่กับผมนั้นอ่อนโยน นี่คือคำอธิฐานของผม