ภูติดอกหญ้า

ไม่ว่าจะเมื่อไหร่มหาสมุทรก็คอยเฝ้ามองทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นบนท้องนภาเสมอมา

แม้จะผ่านความล้มเหลวมานับพันครั้ง'เธอ'ก็สามารถที่จะเริ่มต้นใหม่ได้เป็นพันครั้งเช่นกัน

ในโลกคู่ขนานแสนมากมายพวกเรานั้นเป็นเพียงคนแปลกหน้าและในอีกหลายโลกคู่ขนานพวกเราต่างเป็นคนสำคัญของกันและกัน

"ทำไมพวกนายทั่งคู่ไม่ลองเอาภาระที่พวกนายแบกกันอยู่บนบ่าลงสักพักดูล่ะ" "อย่างน้อยก็ในช่วงที่พวกนายอยู่ที่นี่ ที่ๆไม่มีใครมาเรียกพวกนายว่าอัจฉริยะแห่งตระกูลอุจิวะ"

ดอกไม้เหล่านี้แทนความรู้สึกของฉัน ฉันขอมอบมันให้แด่เธอผู้ไม่มีวันหวนกลับมา