“ไอ้คุณศรุต ไอ้คุณดิน คุณมึงสองคนเดินเบาๆ หน่อยสิ วันนี้ยายเล็กอยู่บ้านนะ เดี๋ยวก็โดนดุกันหมดหรอก” อรชา หรือ น้ำชาเอ่ยบอกเพื่อน ที่ดินขึ้นบันไดเรือนไทยตามกันขึ้นมา “น้ำชา ยายเล็กคือคนที่แกบอกว่าไปทำง

“แทนตัวเองว่ากุมภ์ด้วย” เมื่อได้ยินเสียงศัลยแพทย์หนุ่มบอกแบบนั้น ภาทิพันธ์ถึงกลับทึ่งตาใส่ ส่วนคนพูดนะหรอได้แต่อมยิ้มออกมาอย่างนึกเอ็นดูและอยากจะบอกหล่อนเหลือเกินว่ามันไม่น่ากลัวเลยสักนิดเดียว

เราสองคนเจอกันเพราะความบังเอิญ เราเดินจากกันเพราะเหตุการณ์บางอย่าง การกลับมาเจอกันอีกครั้ง มันควรเป็นเรื่องของเราสงคน ไม่ใช่ชะตาหหรือฟ้าลิขิต แต่เพราะจันทร์ลิขิตเอง

จะเพราะชะตาฟ้าลิขิต...ต่อให้ใกล้แค่ไหนถ้าไม่ถึงเวลาก็ยังไม่ใช่ ต่อให้ไกลแสนไกลถ้าใช่..ยังไงก็โปรดที่จะรัก

ถ้าคู่กันแล้ว ก็คงไม่แคล้วกัน จะกี่ปีกี่เดือน ก็คงไม่นานเกินรอสำหรับคนที่ใช่

คุณครูคนสวยที่กลัวการมีรัก จึงหนีไปสอนบนดอย ได้เจอพ่อเลี้ยงสุดหล่อที่มีรักเก่าสวยยังกับนางฟ้า