“นาง...เป็นเพียงหญิงสามัญผู้ถูกเหยียบย่ำจนไร้แม้เศษศักดิ์ศรี เขา...คือโอรสสวรรค์ ผู้ใช้ทั้งเรือนร่างและหัวใจของนางเป็นเครื่องระบายอารมณ์” แต่ในห้วงยามที่เขาควรลืม กลับมีเพียงเงาของนางฝังแน่นในใจ

“ข้า..ชิงเหยาอวี้ ขอสาบานต่อสวรรค์” “ต่อให้ฟ้าลิขิตให้เราพบกันอีกกี่ชาติภพ เจ้าก็ไม่มีสิทธิ์เอ่ยคำว่ารักกับข้า” “สิ่งเดียวที่เจ้าทำได้...คือเฝ้ามองข้าอยในระยะห่างนั้น อย่างที่เจ้าสมควรจะเป็น”