GlassEs017

ชะตาเล่นตลกหรือไรถึงได้ทำร้ายเธอขนาดนี้ แค่อาภัพแต่เกิดก็หนักมากพอแล้ว นี่ยังจะมาสร้างความลำบากให้กับตัวเธออีก เมื่อรักแท้ของเธอไม่ได้อยู่ในกาลปัจจุบัน หากแต่เป็นโบราณกาลอันไกลแสนไกล

โชคชะตาอาจไม่เข้าข้างรุ่นของพวกเขา แต่ครั้งนี้ขอเพียงภาวนาเหมือนที่เคยสัญญาต่อกัน แม้จะไม่ใช่...แต่ขอให้พวกเขาไม่ต้องซ้ำรอยดังพวกเขาเลย

จากโลกใบเดิมที่โลกนินจามีสันติสุข สองพี่น้องฝาแฝดอุซึมากิเป็นผู้กอบกู้และปกป้อง หากแต่...เมื่อมันกลายเป็นอีกด้านหนึ่งของโลกเล่า โลก...ที่ไม่ใช่ดังเดิม ทุกอย่างกลับตาลปัตร ขาวเป็นดำ ดีเป็นชั่วขึ้นมาละ?

โฮคาเงะรุ่นที่หก ไร้ซึ่งคู่เคียง โสดสนิทชนิดศิษย์ยังส่ายหน้า นั้นเป็นเพียงเรื่องที่คิดและเข้าใจกันไปเอง เพราะเขาไม่ได้เป็นอย่างนั้น นับตั้งแต่วันที่เขาได้พบกับเธอ

เมื่อทายาทอันลึกลับที่เป็นปริศนาลืมตาตื่นขึ้นมา ผู้คนต่างรู้ถึงอันตรายของคนตระกูลนี้ แต่นางมิใช่คนอย่างมารดา... แล้วจะมีใครบ้างหรือไม่ ที่จะเชื่อใจนาง...เปิดใจให้กับนาง...และยอมรับในตัวนาง

ปีแล้วปีเล่าที่เธอพยายามหนีจากเงื้อมมือแห่งความมืดและชั่วร้าย สุดท้ายแล้วก็ไม่อาจหนีชะตาที่ผูกมัดกับเธอตั้งแต่เกิด หกปีที่เธอหนีจากเขามาได้ มีหรือที่เธอจะมายอมง่ายๆในปีนี้ อย่าฝันเลย!

ฟิคสไตส์ One Shot ยังไม่มีเป็นโปรเจค แต่คิดๆเอาไว้ || หลายคู่เท่าที่เราและใครหลายๆคนแอบจิ้น (ป.ล. นางเอกนะ ไม่ใช่นายเอก ในบางเรื่องอาจจะไม่ใช่ OC)

เมื่อเขาเริ่มแปลกไป จากเดิมที่จะคอยหลบเลี่ยงสายตาผู้คน เขากลับกล้าที่จะเผยความจริง ออกมาจากเงามืดและความลับ ทำให้เธอเองก็เริ่มไม่เข้าใจว่า...ช่วงปิดเทอมที่ผ่านมามันเกิดอะไรขึ้นกับเขากัน

เมื่อยูนิหลานสาวของหญิงสาวคนเดียวที่รีบอร์นยอมเปิดใจให้ต้องประสบกับอันตราย ซ้ำร้ายยังเป็นนักฆ่าที่หวังในชีวิตของเธอ มีหรือที่เขาจะยอมอยู่เฉย ก็เอาสิ...มาวัดกันไปเลยว่าแกกับฉัน ใครจะเป็นฝ่ายล้มก่อนกัน!

เมื่อฉันได้มาอยู่ในอีกโลกมิติหนึ่ง ใครจะนึกละว่าสิ่งที่เพ้อฝันปั้นแต่งจากหนังสือการ์ตูนนารุโตะ จะกลายเป็นเรื่องจริงขึ้นมา แถมทุกอย่างยังเป็นไปตามที่เคยอ่านๆมาด้วย!!! ชักจะน่าสนุกขึ้นมาสิ~~

"เธอเป็นคนแรก...ที่ไม่กลัวฉัน เป็นเธอคนแรก...ที่ไม่หนีไปจากฉัน ฉันพร้อม...ที่จะมอบหัวใจให้กับเธอ" เขา...ที่ผู้คนต่างหวาดกลัว แต่เวลานี้เธอ...พร้อมที่จะอยู่เคียงข้างเขา และจะไม่มีวันทิ้งเขาให้เดี่ยวดาย

"โง่เง่า...แก...มีดีตรงไหน นายท่านถึงได้...ใยดี?" เสียงแหลมและชั่วร้ายบวกกับสายตานึกเกลียดชังจ้องมองมายังเด็กสาวที่สะบักสะบอมแต่ยังคงมีใจสู้ไม่่ถอย "ก็ไม่รู้สิ...สงสัย...เพราะแกมันไร้สติมั้ง ยัยเพิ้ง"

"ฉันชอบเธอ...ได้โปรด...ลืมตาขึ้นเถอะ...เวเนเซีย!!!" คำสารภาพที่เก็บงำมานานปี ใบหน้าที่อาบไปด้วยน้ำตาและความโศกเศร้า ราวกับใจดวงนี้จะแตกสลาย แม้จะพูดซักแค่ไหนให้เธอได้ยินและรับรู้ หากแต่เธอนั้น......

"ลูมอส...คุณคือใครคะ?" แสงที่ปลายไม้กายสิทธิ์เผยให้เห็นร่างของใครบางคนที่ไม่คาดฝันว่าจะได้พบ "ฉันเป็นศิษย์เก่าของที่นี่ พอดีมา...ทำธุระ" บุรุษผู้ดูคุ้นตาเธอราวกับเคยเห็นที่ไหนให้คำตอบแก่เธอ เขาคือ...

จากเด็กสาวที่นึกว่าเป็นคนธรรมดาคนหนึ่ง กลับกลายเป็นคุณหนูของตระกูลอันโด่งดังไปเสียได้ นอกจากเรื่องที่น่าตกใจกว่าชาติกำเนิดของเธอคือการที่เธอ...มีเวทมนตร์

วาเรีย...โลกที่มีเพียงการลอบสังหาร สีดำทมิฬราวกับกลืนกินทุกอย่าง หากแต่ยังมีความรักอยู่ภายในความมืดมิดสีดำ เมื่อเขาเป็นเพียงแค่คนไร้ชื่อและไร้อำนาจ หมายมั่นจะปีนขึ้นสูงเพื่ออยู่เคียงข้างเธอ

ชั้นปีใหม่ของการมายังฮอกวอตส์ เธอไม่ใช่เด็กใหม่อีกแล้ว บัดนี้เธอกลายเป็นเด็กชั้นปีสอง และเรื่องต่างๆก็เริ่มจะวุ่นวายมากขึ้นกว่าตอนปีหนึ่ง ตั้งแต่เธอ...เริ่มภาษาแปลกๆที่น้อยคนนักจะสามารถพูดได้

เพราะเจ้าจางนีนิแท้ๆ ทำให้ฉันกลายเป็นแบบนี้ ตั้งแต่กลายเป็นซือโนะชีวิตทีสุดแสนจะห่วยแตกกลับมาเป็นดี ผู้ชายมองตามตลอด เรื่องห่วยๆเราก็ทำได้ดีขึ้น (แค่บางเรื่องน่ะนะ) แล้วเราจะกลับมาเป็นแบบเดิมได้มั้ยนา