พณาง_004

เมื่อดีไซเนอร์ชื่อดังเสียชีวิตจากการทำงานหนัก วิญญาณของเธอกลับมาเกิดใหม่ในร่างของซาเบลล่าที่มีน้องชายแท้ๆร่วมชะตากรรม เธอค้นพบว่ามรดกที่แม่ทิ้งไว้ให้ไม่ใช่แค่ทรัพย์สิน แต่เป็น "ระบบห้องเสื้อจักรพรรดิ"

ลูฟต้องการแต้มความรัก แต่ไคล์ต้องการมากกว่าความรัก เพราะเขาต้องการให้ลูฟเป็นของรักของเขา…แค่คนเดียว!

ซูลี่ หญิงอ้วนผู้เลยวัยแต่งงานถูกปฏิเสธหลังจากนัดดูตัวเป็นครั้งที่ 29 เพราะความเสียใจจึงเดินไม่ระวังถูกรถชนจนเสียชีวิตและต้องมาใช้ชีวิตใหม่ในโลกอีกใบที่เหมือนยุคจีนโบราณพร้อมระบบร้านค้าออนไลน์

เมื่อโลกที่เธอเคยอยู่อาศัยกลายเป็นโลกใบเก่าที่เธอไม่สามารถกลับไปได้....ความตาย!ที่พลัดพรากคนที่เธอรักและเธอเองให้ต้องจากโลกใบนั้นไป และได้พบเจอกับโลกใบใหม่ที่แตกต่างท่ามกลางความทรงจำของโลกใบเก่า

(จบแล้วจ้า)เฮ้ย! พวกแกฉันได้น้องสาวของไอ้เพโซว์มาแล้วเว้ย”ผู้ชายคนนั้นพูด ในขณะที่เพื่อนผู้ชายอีกสองถึงสามคนตรงดิ่งเข้ามาลากฉันแทนไอ้ผู้ชายที่ต่อยฉัน

(จบแล้วนะคะ^^)เพราะอยากจะได้มีราชามาเป็นแฟนในอนาคตไงคะ ยังไงซะลูกพี่ก็จะต้องจีบพี่ราชาให้ได้คอยดูสิ ^.^

เพราะเธอเป็นโจรไม่ใช่องค์หญิง และที่สำคัญกว่านั้นเธอไม่ใช่คนในโลกกึ่งเทพแห่งนี้!!!แต่พวกองค์ชายพวกนี้เป็นอะไรกันทำไมถึงได้ทำราวกับเธอเป็นคนสำคัญหนักหนาทั้งสายตานั่นมันไม่ใช่เลยจริงๆ

เธอเป็นคู่หมั้นที่เขาไม่ปรารถนา!เขาจึงหาวิถีทางทุกอย่างเพื่อให้เธอยอมถอนหมั้นกับเขา ส่วนเธอเป็นเพียงแค่ฝาแฝดที่มาเป็นตัวตายตัวแทนทางธุรกิจ ไม่มีทางปฏิเสธการหมั้นหมายนี่ได้! แฝดสำรองเช่นเธอจะทำเช่นไรดี

อาณาจักร ตำนานอะไร เธอไม่สน....โรงเรียน ของวิเศษอะไร เธอไม่ขอยุ่ง....หลักการสำคัญที่เป็นเป้าหมายคือผู้ชายหน้าตาดีเท่านั้นที่น่าสนใจ...."โฮกกก นั่นไงพ่อของลูกฉัน!"

ทีโอ คือชื่อของเขา "กบฏเวลา" กบฏเวลาที่มีหน้าที่บริการจ้างวานย้อนเวลากลับไปแก้ไขอดีตของผู้จ้างวาน แต่คุณรู้ใช่ไหมว่า อดีตไม่มีวันหวนกลับและเวลาไม่มีวันนับถอยหลังได้อย่างสมบูรณ์!

ขออภัยสำหรับนักอ่านนิยายเรื่องนี้ ทางผู้เขียนขออนุญาตลบ เนื่องจากต้องการรีไรต์ใหม่ทั้งหมดคะ ^^ขออภัยจริงๆสำหรับทุกคนที่ติดตามมา หากเสร็จแล้วสัญญาว่าจะลงเว็บให้อ่านกันนะคะ

นางสาวย้อนยุค(ยุคจีนโบราณ)...แค่ตกบันไดแล้วดันมาโผล่อยู่ในร่างคนอื่นนะมันถือว่าซวยแล้วนะ นี่มีคู่หมั้นโผล่ออกมาอีกสองคน ฉันไม่เป็นหรอกนะไม่ว่าจะฮูหยิน สนมหรือพระชายานะ! ฝันกลางวันไปเถอะ!

“นามของข้าคือฟ้าริน นครินทร์ วรรณะของข้าคือนับรบ ท่านทั้งหลายจงสดับฟัง เมื่อมีข้าและมีท่านเหล่าพวกพ้องแห่งนาคาและบริวารแห่งข้าจะอยู่เย็นเป็นสุขตราบชีวิตแห่งข้าจะหาไม่ ด้วยสัจจะนี้ข้าจะตั้งมั่นจนกว่าชีพข้าจะสูญสลาย หัวใจแห่งข้ามอบแด่ท่านผู้เป็นสหายแห่