ความใคร่ นำทางให้ทั้งคู่รักกัน และแม้ว่าเป็นความรักต้องห้าม ทว่าเขาและเธอพร้อมเดินผ่านขวากหนาม เพราะยิ่งแอบก็ยิ่งเร่าร้อน ยิ่งหลบซ่อนยิ่งใจสั่น ยิ่งมีอะไรกัน ยิ่งคลั่งไคล้

เขาและเธอรักกัน แต่อยู่ด้วยกันไม่ได้ สุดท้ายก็ต้องหย่า ทางใครทางมัน โดยที่เขาไม่รู้ว่า วันที่เซ็นใบหย่าหล่อนตั้งท้องเพราะคิดว่า เป็นคุณแม่เลี้ยงเดี่ยวยังดีกว่า อยู่กับคนประสาทกินอย่างแม่ผัว

"ฮือๆ .. ทำไมทำอย่างนี้กับรุ้ง ทำไมต้องเป็นเดียร์ ทำไม?" ความรู้สึกเสียใจของหทัยชนกจะน้อยกว่านี้ หากคนที่เป็นภรรยาน้อยของสามีไม่ใช่เกวลิน...เพื่อนรักของเธอ

"ฉันท้อง" "แล้วไง เธอแน่ใจเหรอว่าลูกฉัน" เป็นคำพูดที่สร้างความเจ็บปวดให้หล่อนไม่น้อย หล่อนจึงหอบความเจ็บช้ำกลับเมืองไทย พร้อมสายเลือดมาเฟียที่หล่อนสัญญากับตัวเองว่า จะดูแลเขาให้ดียิ่งกว่าชีวิตตัวเอง

รักมาก ย่อมแค้นมาก หล่อนเข้ามาในชีวิตอย่างมีจุดประสงค์ มีหรือที่ภูมินทร์จะปล่อยให้น้ำผึ้งรสหวาน อยู่อย่างสุขสบาย เขาเจ็บเท่าไหร่ หล่อนต้องเจ็บมากเท่านั้น "ความตายมันน้อยไป อย่างเธอต้องตายทั้งเป็น"

เมียใครที่ว่าร้าย ที่ว่าแน่ คงแพ้เมียพายัพแน่นอน เพราะหล่อนไม่ร้าย แต่หมัดและเท้าหนักมาก แต่ถึงกระนั้น ก็แพ้พายัพอยู่ดี จริงเหรอ...

หนึ่งปี!...ที่เขาทำตัวเหมือนหมาผู้ซื่อสัตย์ นั่งเฝ้าเจ้าของ คอยคุ้มครอง และไล่กัดผู้ชายที่เข้าใกล้เธอ ทุกสิ่งอย่างที่เขาทำ ไม่ได้ครึ่งที่เธอถูกเขากระทำย่ำยี ทั้งกายและใจ

"ยัยลูกหมา..." คือชื่อเรียกเธอของสามีไร้ใจ

ความรักเกิดรอยร้าวตั้งแต่วันแรกที่เริ่มรัก ยิ่งรักกันมาก รอยร้าวยิ่งขยายกว้าง จนต้องแยกกันทั้งที่ยังรัก...สุดหัวใจ

ความแค้นของกัลป์ฝังรากลึก เขาออกตามล่าตัวต้นเหตุที่ทำให้น้องสาวกลายเป็นคนเสียสติ แต่คนที่ต้องรับกรรมคือ น้องสาวของตัวการ "เธอเลือกเอาเองว่าจะนอนกับฉันคนเดียว หรือให้ลูกน้องฉันร่วมสนุกด้วย"

เพราะเขาต้องการแก้แค้นคนที่เคยทำร้ายตนราชสีห์หนุ่มจึงใช้อุบายล่อเหยื่อมาติดกับโดยมีข้อแลกเปลี่ยนคือร่างกายของหญิงสาวทว่า...เหยื่อที่ตกอยู่ในอุ้งมือเขากลับเป็นผู้หญิงอีกคน

การแต่งงานที่ไร้ซึ่งความรักจากคนที่ขึ้นชื่อว่าสามีนำความปวดร้าวทั้งกายและใจให้เธอไม่น้อยพรนับพันหวังว่า พรที่เธอขอจะสัมฤทธิ์ผลในสักวันหนึ่งวันที่สามีไร้รัก จะรักเธอสุดหัวใจ...

เธอทำให้ฉันเจ็บมากเท่าไหร่ เธอต้องเจ็บกว่า ร้อยเท่าพันทวี

เขาใจดีกับคนทั้งโลก ยกเว้นเธอ... “ถ้าเจ็บก็ทนเอาหน่อยล่ะกัน เธอท้องเมื่อไหร่ ฉันจะไม่แตะต้องเธอเลย...ตัวเสนียดจัญไร”

เธอหนีคนใจชั่วที่คิดฆ่าลูกในท้องมาไกลแสนไกลถึงภาคใต้ ทว่าโชคชะตากลับดึงให้เขาและเธอมาพบกันโดยบังเอิญ เรื่องราวความรัก ความแค้นและโศกนาฎกรรมที่ตามฆ่าลูกเธอก็หวนกลับมาเช่นกัน

ทับแล้วร้อง...ท้องก็รับ “ลูกของฉัน ฉันก็ต้องรับผิดชอบ แม้ว่าจะไม่อยากได้เธอเป็นเมียก็ตาม” “แล้วคุณเคยถามฉันไหมว่า ฉันอยากได้คุณเป็นผัวหรือเปล่า ฉันจะบอกอะไรให้นะ ผัวอย่างคุณน่ะ...ผัวเฮงซวย”

ในเมื่อชาตินี้่มีโอกาส คนที่ทะลุมิติมาเป็นนกหงส์หยกในตอนกลางวัน กลางคืนเป็นสาวผู้เลอโฉม ธิดาดอยหรือเหมยจึงไม่พลาดโอกาสทอง จับองค์รัชทายาทเป็นผัว เอ๊ย! ไม่ใช่เมียองค์รัชทายาทถึงจะถูก

เธอเดินจากเขามาอย่างเงียบๆ ทั้งน้ำตา...และลูกในท้อง

ความผิดหวังและเสียใจซึ่งหน้าระหว่างคนรักกับน้องสาว ทำให้ค่ำคืนนั้นเธอเมาและทำบางอย่างที่ไม่คิดว่าตัวเองจะทำ One Night Stand โดยไม่รู้ว่าความสัมพันธ์กับคนแปลกหน้าทำให้เธอ...ท้องไม่มีพ่อ

เขาเห็นเธอเป็นเพียงดอกไม้ริมทางที่จะเด็ดมาดอมดมเมื่อไหร่ก็ได้ และเหยียบย่ำน้ำใจเธออย่างแสนสาหัส ทำให้เธอเจ็บปวดกับคำว่า “เมียลับ” แต่ความทุกข์ทรมานที่ได้รับแลกกับความสุขของมารดา...พวงชมพูยอม