เคยได้ยินเรื่องของดาบต้องสาป'มุรามาสะ'มั้ย?ดาบต้องสาปที่จะทำให้ผู้ใช้บ้าคลั่ง แต่ช่างหน้าแปลกที่ผู้ถือครองกลับเป็นเด็กสาวหน้านิ่งอย่างเธอพีคในพีคคือเจ้าตัวยังคิดว่ามันเป็นของปลอมเสียด้วยซ้ำ

"เขาว่าผู้จัดการของเนโกะมะเล่นกีฬาได้หลายอย่างเลยนะ" "เห้ย! เล่นอะไรบ้างวะ" "ทุกอย่างอ่ะยกเว้นวอลเลย์"

เธอเป็นแค่เด็กขี้ลืมที่พลัดหลงกับพ่อแม่แต่เอ..หรือว่าเธอไม่มีพ่อแม่กันนะไม่รู้สิก็ลืมไปแล้วนี่นา "--ฉันชื่ออะไรนะคะ?" ก็รู้อยู่ว่าขี้ลืมแต่นี่มันชื่อตัวเองเลยนะเห้ย!!

หลานสาวบุญธรรมของโฮเซ็นเจ้าของเรือนผมสีฟ้าครามราวกับสีของดอกบลูเบลล์และดวงตาสีทองอำพัน เธอเป็นคนที่ดูลึกลับ สง่างาม และน่าเกรงขามแต่... "ว้าย!!" การล้มหน้าจูบพื้นคืองานอดิเรกเล็กๆน้อยๆของเธอ

สวัสดีครับผม'ริมุรุ เทมเพสท์'ตอนนี้ประเทศของผมก็กำลังใกล้เวลาเทศกาลเปิดประเทศแล้วด้วยในขณะที่ผมคิดว่าทุกอย่างก่อนเทศกาลจะราบรื่นแต่ไหงอยู่ๆผมถึงหลุดมาอยู่ที่ไหนไม่รู้เนี่ย!?

เพราะความทะนงตนและประมาททำให้โดนปีศาจเลื่อยยนต์สังหารแต่แทนที่จะได้ไปโลกหลังความตาย กลับกลายเป็นว่าต้องมาอยู่ในโลกที่มีแต่คำสาปแทนเสียอย่างนั้น

"--ที่จริงแล้วฉันเองก็ไม่เคยไปโรงเรียนเหมือนกัน" สิ้นเสียงสุดท้ายของเด็กสาวก่อนที่เธอจะสิ้นลมหายใจสติสัมปชัญญะดับวูบลงพร้อมกับการลืมตาตื่นมาในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย

"ไซคุงเลิกเมินกันได้แล้วน่า" แค่ได้ยินเสียงนี้เขาก็รู้สึกอยากจะเทเลพอร์ตหนีเจ้าของเสียงนี้ซะให้รู้แล้วรู้รอด "พี่สาวเอาเยลลี่กาแฟมาให้ด้วยนะ" คิดๆดูแล้วคราวนี้ไม่หนีซักครั้งก็คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง(?)

ภายนอกของเธอก็เหมือนกับเด็กสาวธรรมดาทั่วๆไปที่ดูน่ารักสดใสเท่านั้นแต่ภายในของเธอคือ.. 'โครตซาดิตม์' ภายนอกดูร่าเริงสดใสแต่จริงๆคบไม่ได้

'ซาตาน'ได้ชื่อว่าเป็นปีศาจที่อยู่ตรงข้ามกับพระเจ้าทุกประการใครจะคิดว่าเธอจะได้เกิดเป็นสิ่งๆนั้นแต่เอาเถอะคนเราเลือกเกิดไม่ได้นี่นะบางทีนั่นอาจจะเป็นความต้องการของพระเจ้าก็ได้ใครจะไปรู้ล่ะ;)

เมื่อลูกค้ารายใหม่มาเยือนร้านรับจ้างสารพัดและวานให้ช่วยทำภารกิจบางอย่าง ..แต่เผอิญว่ามันไม่ง่ายอย่างที่คิดเนี่ยสิ "--พวกเจ้าจงไปช่วยกำจัดอสูรให้สิ้นซากเสีย"

ณ วินาทีแรกที่ไปสอบฮันเตอร์ก็ไม่ได้คิดอะไรมากหรอกนะพอเดินไปเจอคนคนนึงเท่านั้นแหล่ะโอ้โห! นี่มันรักแรกพบนี่นา!!

เพราะเครื่องจักรที่ตาลุงเก็นไกสร้างดันเกิดข้อผิดพลาด ทำให้ทั้งสามหลุดมาอยู่ในโลกคู่ขนานอีกโลกหนึ่งที่มีสิ่งที่ถูกเรียกว่า'อัตลักษณ์'อยู่ "--คัตสึกิคุงทำเสียงดังอีกแล้วนะออกไปยืนหน้าห้องเดี๋ยวนี้เลย"

เธอก็เปรียบสเหมือนดอกกุหลาบทั้งสวยงามและมีหนามแหลมแต่ใครจะไปนึกสิ่งสวยงามอย่างเธอแท้จริงข้างในมันกลวงและว่างเปล่า.. "--แน่นอนว่าฉันจะช่วยเธอ" คุโรโร่เอ่ยตอบเด็กสาวด้วยความมุ่งมั่นทำเอาเด็กสาวชะงัก

"อะอ้าวอาบุโตะหายไปไหนซะแล้วล่ะ?" ชายผมสีส้มเอ่ยด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้มพลางกวาดสายตามองไปรอบๆในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย แปลกจริงๆ เมื่อกี้ยังอยู่บนยานกับอาบุโตะอยู่เลยนี่นา

"--หากคิดจะทำร้ายผู้คนในถิ่นของข้าข้าจะไม่ปล่อยพวกเจ้าไว้"เสียงเรียบนิ่งเอ่ยขึ้น หน้าที่ของเธอคือการปกป้องคุ้มครองคนในหมู่บ้านเล็กๆนี้ให้อยู่รอดปลอดภัยมันเป็นหน้าที่ของ'ภูติจิ้งจอก'อย่างเธอ