ไม่น่าเกลียดหรอก เหมือนกลีบกุหลาบร่วงใส่ผิวมากกว่า

"หวัดดี ฉันผัวโรคจิตของหนูไง"

“ผมพิการแค่ขา ตรงนั้นไม่ได้พิการด้วย”

“อยากหย่ามากนักก็ไปฟ้องเอาสิ”

“เรียกฉันว่าคุณราล์ฟ ของป่าสกปรกแบบเธออย่าคิดตีตัวเสมอฉัน”

“แล้วสีน้ำชอบหงส์หรืออีกาล่ะ เฮียเป็นให้ได้ทั้งนั้น”

แด่เธอ…ผู้มีความประพฤติที่ทำให้ปั่นป่วนจิตใจ

“บางทีคุณต้องคิดบ้างนะว่าอะไรที่ทำให้คุณสบายได้มากกว่าที่เป็นอยู่ ความหยิ่งยโสหรือเงิน”

“มันจ่ายทิปให้หนูหนักเท่าไร ฉันจะจ่ายให้หนูเอง”

"ไวน์กลิ่นดอกไฮเดรนเยีย เป็นกลิ่นหอมที่ฉันจดจำได้จากกายของเธอ ฉันให้คนปรุงรสมันตามสิ่งที่ฉันถ่ายทอดให้เขาฟัง มันหอมล้ำลึกชวนให้นึกถึงเซ็กส์อันน่าหลงใหล แต่เชื่อไหมมันไม่มีเสน่ห์เทียบฝุ่นได้เลยสักนิด"

"จำใส่กระโหลกอ่อนๆ ของเธอไว้ว่าครอบครัวฉันเป็นผู้ปกครองของเธอ! ไม่ใช่ตาแก่นั่น" "หยุดพูดเรื่องทุเรศแบบไม่อายปากแบบนี้ได้ไหม ฉันฟังแล้วอยากจะอ้วก"