เธอไม่ใช่แค่แมวธรรมดา แต่เป็นนางฟ้าในร่างน้องเหมียว ที่คอยอยู่เคียงข้างเขา... ในวันที่หัวใจเหงาและต้องการใครสักคน

เธอก้มลงดู แสงจันทร์สะท้อนบนตัวอักษรที่สลักไว้ “ภณ” เพียงแค่เห็นชื่อนั้น หัวใจของเธอก็เต้นแรงขึ้นอย่างไม่มีเหตุผล

“เดือนเสี้ยว…ผมสามารถทำอะไรได้บ้าง...ที่จะปลดปล่อยคุณจากที่นี่...”

“ภณ...คุณเคยเชื่อเรื่องอดีตชาติเบาบ้างไหมคะ?”

“ขอบคุณนะคะ...คุณหมอผู้ตื่นอยู่ในเงาจันทร์”

“เขาทำให้คนหลับ...แต่ตัวเองกลับนอนไม่หลับ” บางที ความฝันที่ไม่ได้เลือก อาจย้อนกลับมาผ่านแสงจันทร์...ในคืนหนึ่ง"

หากรักคือบ่วงกรรมที่งดงาม บางครั้ง...เราก็ได้เจอกันอีก ไม่ใช่เพื่อ “ครอบครอง” แต่เพื่อ “ระลึก” ว่าเคยรักกันมากแค่ไหน

“หนึ่งลมหายใจของเขา เท่ากับสิบปีของเธอที่รอ"

"เขาฝากถ้อยคำไว้กับสายหมอก... เธอเก็บมันไว้ในหัวใจ... แม้ไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร หากวันหนึ่งสายหมอกจาง... คำสัญญานั้น... จะกลายเป็นความจริง หรือเพียงแค่ฝันที่ไม่เคยเกิดขึ้น?"

“ในคืนที่สายหมอกหนาทึบและกลีบซากุระร่วงหล่น เธอได้พบเขาอีกครั้ง — ชายผู้ซ่อนตัวอยู่ในความฝัน กับคำสัญญาที่ไม่อาจลืม... ครั้งนี้...อย่าหายไปอีกเลย”