เล่ห์ร้ายครองรัก

คำโปรย พอครองรักเห็นหน้าหมอที่จะฉีดโบท็อกซ์ให้เธอ เธอก็ต้องอ้าปากค้างอึ้งตะลึงตึงๆ กรี๊ดดดดดดด! นี่มันผัวเก่าฉันนี่หว่า! .................... “คุกกี้เป็นลูกพี่เหรอ!” “ค่ะ ลูกคุณ” ครองรักตัดสินใจบอกความจริงไปตามตรง เธอขจัดความหวาดหวั่นออกไปจนตอนนี้เหลือแต่ความมาดมั่นที่จะจัดหนักให้อรรถ “เค้กท้องตอนที่เราเลิกกันใช่ไหม” “ใช่...ผีบ้าจริงๆ เลย ตอนฉันอยากท้องเพื่อจะจับคุณแทบตาย ดันไม่ท้อง พอเลิกกัน ดันสาระแนท้อง” “เค้กว่าไงนะ...จับพี่?” “ค่ะ ตอนนั้นฉันอยากจับคุณ อยากสบาย อยากได้สามีรวย” ชายหนุ่มอึ้งงัน หน้าตื่นอ้าปากค้างกับถ้อยคำที่ออกมาจากสาวร่างเล็กหน้าหวานที่ตนเคยมองว่าช่างบอบบางน่าสงสารนัก “แต่ฉันก็ลืมไปว่าผู้ชายรวยๆ อาจจะมีแม่โคตรงกคอยระวังให้อยู่เบื้องหลัง แม่คุณมองฉันออก...และฉันก็เป็นอย่างที่แม่คุณว่า พอเราเลิกกัน แม่คุณมาจ้างฉัน ขอให้ฉันเลิกกับคุณให้เด็ดขาด ไม่วอแวคุณอีก ฉันก็รับข้อเสนอ” “เค้ก...จำใจรับใช่ไหม” “ไม่ค่ะ ไม่ได้จำใจ ฉันอยากได้เงินมาก” “....” “แล้วฉันก็ขอร้องเลยนะว่าอย่ามาคิดอะไรจำพวกจะทำให้ครอบครัวกลับมาอยู่พร้อมหน้า อย่าคิดอย่างนั้นเด็ดขาด ฉันขอรำคาญล่วงหน้า เพราะฉันขี้เกียจไปรบรากับแม่คุณ เห็นได้ชัดว่าฉันต้องเหนื่อยคนเดียว เพราะคุณมันลูกแหง่เว่อร์ๆ ตอนนั้นเป็นลูกแหง่ยังไง ตอนนี้ก็คงยังเป็นอย่างนั้น ไม่ไหว รำมาก” “เค้กเรียกผู้ชายที่รักแม่มากว่าลูกแหง่เนี่ยนะ” “ค่ะ รักหรือโง่ฮะ! ตัวเองเป็นหมอแท้ๆ ดูไม่ออกเหรอว่าที่แม่คุณทำหอบปานคนจะตายน่ะมันการแสดง!" เธอเหลือกตาขุ่นขวางแค่นเสียงแหลม คำดูแคลนนั้นกระแทกเข้ากลางใจอรรถ เขาชะงักกึก...ได้แต่งุนงง นี่ใช่ครองรักแสนอ่อนหวานคนนั้นแน่เหรอนี่ “เค้กเปลี่ยนไปนะ...เค้กในวันนี้เหมือนไม่ใช่เค้กที่พี่เคยรู้จักเลย” “ผิดแล้วค่ะ ฉันไม่ได้เปลี่ยน...คุณต่างหากที่ไม่เคยรู้จักตัวตนที่แท้จริงของฉัน ยัยเค้กแสนอ่อนหวานเรียบร้อยนั่น...ไม่มีอยู่จริง นั่นฉันสร้างภาพแอ๊บแบ๊วเพื่อจับคุณเฉยๆ” “....” “โง่ให้ฉันหลอกว่าฉันหวานๆ ใสๆ ยังไม่พอ ดันโง่ให้แม่ตัวเองหลอกอีก คุณนี่โง่ในโง่ โง่ซ้ำโง่ซ้อนจริงๆ”