สัมพันธ์ล่ามรัก

คำนำ เพื่อนมีเมียหนีหมด ปล่อยให้คนโสดอย่างเขาอยู่เฝ้าผับคนเดียวทุกคืน เขาต้องรับมือกับความร้ายกาจของลูกค้าสุดวีไอพีที่ยอมจ่ายเงินเที่ยวที่ผับแบบไม่มีลิมิต บางคืนเธอเมาจนต้องให้พนักงานร้านอุ้มไปส่งที่รถ ใคร ๆ ก็บอกว่าเธอเป็นผู้หญิงที่ควรโคจรมาเจอเขา... แต่อย่าดีกว่า “แสบแบบนั้นกูไม่เอาหรอก ปวดประสาทตาย” ตอนที่1 เจ๊บีน่า เพื่อนรักทั้งสองหนีหายเมื่อมีคนรัก อิทธิกรที่ยังไรวี่แววว่าจะมอบหัวใจอันเหลวแหลกให้ใครสักทีจึงต้องอยู่เฝ้า BG Club ไปโดยปริยาย แต่ก็มีเรื่องให้ตื่นเต้นปนเอือมระอาได้เกือบทุกคืน กรี๊ดดด! ปึง! โคร่ม! “เฮีย! เจ๊บีน่า!” “เวรเอ๊ย!” สองเท้าสาวลงมาจากชั้นสองเร็ว ๆ เมื่อข้าวของในร้านกำลังพังระเนระนาดจากการที่หญิงสาวกลุ่มหนึ่งมุงดูคนตบกัน “อีเจ๊! พอเถอะเดี๋ยวมันตาย” เสียงเพื่อนสาวประเภทสองร้องห้ามคนที่ขึ้นคร่อมตบหญิงสาวอีกคนลั่น นักดนตรีหยุดเล่นเพลงจึงทำให้เสียงเชียร์ดังสนั่นราวกับเชียร์มวยในสนามยังไงยังงั้น “พอได้แล้ว!” ร่างเล็กลอยหวืดเมื่อถูกกอดรอบเอวแล้วแยกเธอออกจากหญิงสาวอีกคน เมื่อได้รับความช่วยเหลือคนที่สู้ไม่ไหวก็รีบฝ่าฝูงชนหนีออกไป “ปล่อยฉันนะไอ้บ้าอิทธิ์เห็นมั้ยว่าอีนั่นมันหนีแล้ว!” “จะทำกันให้ตายเลยหรือไง!” “เออ! ตบให้ตายไปเลย” บีน่าดีดตัวออกจากวงแขนแกร่งได้สำเร็จก่อนจะจ้องหน้าเขาตาเขม็งท่ามกลางสายตาของนักท่องราตรีคนอื่น ๆ ที่ยังมองทั้งสองไม่เลิกรา “ค่าเสียหายเท่าไหร่ก็ว่ามา” “ห้าแสน” “ได้ คืนนี้กินกันได้เต็มที่เลยนะฉันปิดร้านเลี้ยง!” วู้ววว เฮ้ อิทธิกรกัดริมฝีปากมองหญิงสาวผมเผ้ากระเซอะกระเซิงยอมใจในความใจป้ำของเธอ เดือนนี้บีน่าเหมาเป็นรอบที่สามแล้ว “อีเจ๊ มึงโดนมันตบกลับด้วยเหรอ” “อืม มือไวฉิบ...” “เจ๊บีตบเขาอย่างกับลูกวอลเล่แหนะ เขาตบคืนได้ทีเดียวเองครับเฮีย” หนุ่มผู้จัดการร้านกระซิบพูดกับเขา บีน่า ไปที่ไหนวุ่นวายที่นั่น และมีเพียงที่นี่ที่ปล่อยให้เธออาละวาดในร้านได้ ‘ก็เธอจ่ายเงินทุกบาท’ “มึงนี่เห็นตัวเล็ก ๆ เอาเรี่ยวแรงมาจากไหนวะอีเจ๊กะเทยอย่างกูไม่กล้ามีเรื่องกับมึงแล้วนะ” “มีอย่างที่ไหนมาชนกูแล้วหาว่ากูไปชนมัน” บีน่านั่งลงบนโต๊ะที่เธอกับเพื่อนหัวใจเป็นหญิงสาวเปิดจองไว้ประจำ ที่สำคัญหากพนักงานเบลอไม่จองโต๊ะนี้ไว้ให้จะเจอเธอวีนอย่างสาสมแน่นอน “สรพงษ์” “ลูกศรอีดอก!” “เออ ลูกศร เพื่อนเรามันหายไปไหนตัวนึงวะ” “ไปกับผู้แล้วจ้า ส่วนกูต้องอยู่เฝ้ามึงเนี่ยทั้งที่คันฉิบหายแล้ว” ปากพูดกับบีน่าแต่สายตาหันไปสบกับหนุ่มหล่อที่รสนิยมตรงกันอย่างแสนเสียดาย “เหอะ” “กูก็ไม่ได้ทิ้งมึงไปไงอีเจ๊ ทำมาเป็นเบะปากใส่กู” “อยากไปก็ไปเลยไป ไม่ต้องสนใจกูหรอก” ลูกศรกรอกตาใส่คนขี้น้อยใจถึงสามตลบ “มึงหาผัวเถอะอีเจ๊ จะได้ไม่เหงา” “ใครว่ากูเหงา ไม่เล้ยย” “จ้าา มึงไม่เหงาเลยเนาะ” นักดื่มทั้งชายและหญิงวนเวียนมาชนแก้วกับหญิงสาวสุดเซ็กซี่ไม่ขาดสายเพราะขอบคุณความใจถึงเลี้ยงเครื่องดื่มพวกเขาหลายครั้ง ‘ครั้งหนึ่งก็ครึ่งล้าน’ “เจ๊บีน่าก็สวยนะเฮีย แต่ทำตัวแปลกไปหน่อย” อิทธิกรที่ท้าวมือกับระเบียงชั้นสองเหลือบมองลูกน้องตัวเองเล็กน้อย แล้วมันมาพูดกับเขาทำไม “แล้ว?” “แหม เฮียอย่าทำเป็นอินโนเซนต์สิ” “แสบแบบนี้กูไม่เอาหรอก ปวดประสาทตาย” “ผมว่าเหมาะสมกันดีออก เฮียอิทธ์ก็ธรรมดาที่ไหน” “ไปทำงานของมึงไป เผื่อยัยเจ๊ของมึงเบี้ยวมึงต้องจ่ายแทนนะกูบอกก่อน” “ไม่เบี้ยวหรอกเฮีย ระดับเจ๊บีแล้ว ขน... ขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอก” เขามองลงไปยังโต๊ะที่บีน่ากับเพื่อนของเธอนั่งอยู่ หลายครั้งที่เขาสงสัยความเป็นมาของผู้หญิงคนนี้แต่ก็ไม่ได้มากจนต้องสืบหา “น้อง มาช่วยพี่หน่อยอีเจ๊มันเมาอีกแล้ว” ลูกศรกวักมือเรียกพนักงานหนุ่มยิก ๆ เมื่อเจ้าภาพของค่ำคืนนี้อยู่ในสภาวะทิ้งตัว หนึ่งอึดใจร่างบาง ๆ นั่นก็ถูกอุ้มพาดบนบ่าออกไปจากร้านอย่างน่าเวทนา “คนบ้าอะไรเมาแม่งทุกคืน” ตอนที่2 น้องมันน่ารัก กริ๊งงง บีน่าพยายามลืมตาอันหนักอึ้งขึ้นเมื่อเสียงนาฬิกาปลุกดังสุดเสียงจนน่ารำคาญ ห้องสี่เหลี่ยมสุดกว้างขวางนี้เธออาศัยอยู่เพียงคนเดียวก็จะดูอ้างว้างเกินไปหน่อย แต่ก็ชินซะแล้ว “เมื่อคืนกูกลับยังไง” “อีห่า เด็กในร้านแบกมึงมาคืนนี้มึงห้ามเมาอีกเลยนะอีเจ๊” ลูกศรโวยวายใส่ผ่านสายโทรศัพท์ และนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรก “มึง กูว่าเหล้าร้านนี้มันแปลก ๆ ว่ะ” “ไม่แปลก มึงแดกเยอะค่าเลยเมา” “ไม่ใช่ กูว่ามันเมากว่าร้านอื่น” “สติค่ะอีดอก ไม่งั้นมึงก็นอนต่อไปเลยแค่นี้นะกูทำงานค่ะ” ติ๊ด “อ้าว” เพื่อนที่สนิทที่สุดอย่างลูกศรชิงวางสายเพราะรู้ดีว่าบีน่าจะพร่ำโทษสิ่งแวดล้อมที่ทำให้เธอเมา ไม่เคยโทษที่ตัวเองยกแก้วแบบไม่หยุดพัก บีน่าเป็นหุ้นส่วนใหญ่โชว์รูมรถหรู และอีกหลายกิจการที่เธอสร้างมันรุ่งเรืองจนสามารถใช้เงินได้อย่างไม่ต้องคิดมาก แต่เธอดันอาภัพเรื่องเพื่อนจนได้มาเจอแก๊งค์สาวประเภทสองที่จริงใจอย่างกลุ่มของสรพงษ์... ไม่ใช่! นางชื่อลูกศร “ไอ้คริสกูยืมมือถือหน่อย” “อะไร อย่าบอกนะว่ามึงจะเอาของกูไปแอดไลน์ ลิลลี่เอากูตายเลย” “ก็กูลืมเอามายืมของมึงก่อนเร็ว ๆ” เขาเร้าเพื่อนยิก ๆ เพราะพริตตี้รถหรูรอที่จะให้ไอดีไลน์ เมื่อคริสยังอิดออดเขาจึงคว้ามันจากกระเป๋ากางเกงของเพื่อนเองซะเลย “ลีลาไอ้ห่า” “มึงทำดี ๆ นะไอ้อิทธ์” “เออ เดี๋ยวกูเคลียร์กับน้องลี่เอง” แทนที่จะพิมพ์บันทึกเพียงไอดีไลน์เขาดันกดเพิ่มเธอเป็นเพื่อนพร้อมสติ๊กเกอร์หัวใจไปทักทายเธอเรียบร้อยก่อนจะส่งสมาร์ทโฟนคืนเจ้าของไป “สวัสดีค่ะพี่บีน่า” “จ้ะ ผู้จัดการเราอยู่ตรงไหน” “เมื่อสักพักเห็นอยู่ในห้องรับรองนะคะ เซ็นต์สัญญาอยู่ค่ะ” “อ่อจ้ะ ทำงานต่อเถอะ” “ไอ้เหี้ยอิทธ์” คริสสะกิดยิก ๆ เมื่อเห็นว่าสายตาเขามองที่คน ๆ หนึ่งนานเกินไป “อะไร” “เจ๊บีน่าไม่ใช่เหรอวะ” “ใช่มั้ง” “โอ้โห ผิดกับกลางคืนราวฟ้ากับเหว” สองหนุ่มมองไปที่หญิงสาวหุ่นเพรียวบางในชุดสูทผู้หญิงสีขาวแทบไม่กระพริบตาจนเจ้าตัวนั้นรู้สึกว่ามีคนมองจึงได้มองกลับไปยังพวกเขา “คริส อิทธ์ พวกนายมางานแบบนี้ด้วยเหรอ” “เจ๊นั่นแหละ ดูไม่เหมาะเลยว่ะ” “ทำไม” เธอถามกลับคริสอย่างเอาเรื่อง กลางคืนเมากลางวันทำงานไง ‘แต่แค่มาเดิน ๆ แล้วก็กลับ’ “ร่างแฝดป้ะ” “แฝดบ้าอะไร อย่างฉันนี่มีคนเดียวจ้ะ” “อืม มึงเชื่อเถอะไอ้คริส แปลกแบบนี้ไม่มีใครแล้ว” บีน่าท้าวเอวมองชายหนุ่มทั้งสองอย่างคาดโทษถ้าไม่ติดว่าตอนนี้เธออยู่ในร่างผู้บริหารสองคนนี้หน้าลายด้วยเล็บเธอแน่นอน “ไม่สนใจเหรอ เหมาะกับคนอย่างมึงดีนะ” “อย่าหาเรื่อง ไม่ใช่แนวกู” เขารีบปฏิเสธราวกับกลัวเรื่องนั้นจะเกิดขึ้นจริง “หน้าสวย นมใหญ่ ตัวขาว เสียงเล็ก ๆ เหมือนแมลงหวี่ ไม่ใช่แนวมึงตรงไหน” “มึงอุดอู้อยู่แต่ในรูจะไปรู้อะไร ยัยเจ๊นั่นจอมอาละวาด มีเรื่องที่ผับเราไม่เว้นแต่ละวัน เหมือนไอ้เหี้ยนนท์เพื่อนมึงเป๊ะ” “นั่นไง เหมาะกับมึงดี” “ไม่ ๆ ๆ” เขายังยืนกรานคำเดิม ให้หลอกขึ้นเตียงเฉย ๆ ได้อยู่ แต่จะให้เปิดใจขอพัก ….. หลังแยกกันตั้งแต่ก่อนเที่ยงคริสก็โทรมาด่าเขายกใหญ่ที่เป็นต้นเหตุให้ทะเลาะกับลิลลี่เพราะดันทิ้งหลักฐานการเพิ่มเพื่อนของสาวเอ็กซ์แตกไว้ “มึงมันไม่น่าไว้ใจไง น้องมันเลยไม่เชื่อ” “ไอ้เหี้ยเอ๊ย มึงช่วยกูตามหาลิลลี่เลยนะ” หลังวางสายอิทธิกรวางสมาร์ทโฟนลงอย่างอ้อยอิ่งก่อนจะยกเท้าวางพาดกับขาอีกข้างหนึ่งอย่างสบายใจ “เพื่อนเฮียมีเมียกันหมดแล้วนะ ไม่เหงาบ้างเหรอ” “ไม่ต้องมาอ่อย ไม่เอา” มิลค์ หญิงสาวดาวเด่นของร้านกลั้วขำเมื่อเจ้านายยังคงปฏิเสธเหมือนเดิม เมื่อก่อนเธอก็โดนนนท์ภัทรปฏิเสธมาคนหนึ่งแล้ว ‘มันเป็นยังไงกันผู้ชายร้านนี้’ “ยัยเจ๊ของเธอไม่มาเหรอวันนี้” “อยู่กับมิลค์แต่ถามหาผู้หญิงคนอื่นมิลค์น้อยใจนะ” “อย่ากวนตีน ฉันแค่คิดว่าวันนี้มันปกติเกินไป” “แหม ใครมันจะหาเรื่องได้ทุกวันล่ะเฮีย เจ๊บีมาตั้งแต่หัวค่ำแล้วค่า” บีน่าเป็นที่รักของพนักงานใน BG Club เพราะเธอมีเงินแบงก์ใหญ่มาแจกจ่ายให้เสมอ “อีเจ๊ วันนี้มึงเรียบร้อยจังวะ” “เบื่อ ๆ” ตอบเพื่อนเสร็จก็หันไปมองนักร้องหนุ่มตาแพรวพราว รอยยิ้มกรุ้มกริ่มของเธอทำให้เพื่อนในกลุ่มมองหน้ากันอย่างมีคำถาม ‘หรือว่า...’ “อีเจ๊ มึงไปคุยกับเขาได้ยังไง” “กูเก่งค่ะ” “พวกนี้มันปากหวานนะมึง เดี๋ยวก็โดนมันหลอก” “หลอกอะไรเหรอ มาหลอกเถอะมาพร้อมมาก” บีน่ายอกย้อนเพื่อนอย่างมีจริต แต่บรรดาเพื่อนสาวในร่างชายของเธอต่างพากันส่ายหัว ‘ไอ้นี่มันหลอกหมด ไม่สนลูกใคร’ “เจแปน มึงว่าไง” “ไม่ผ่านจ้า” “ใช่มั้ย กูว่าเราหาผัวให้อีเจ๊มันเถอะ ไอ้นี่ไม่ได้” “ลูกศรเจแปน มึงนินทาอะไรกูป้ะ” ทั้งสองรีบแยกศีรษะออกจากกันเมื่อเจ้าตัวหรี่ตามองมาที่พวกเขา “อะไรล่ะ มึงชอบใครกูกับอีเจแปนก็ชอบด้วยนั่นแหละ” “น้องมันน่ารักมากเลยนะมึง พูดแล้วก็ใจเบาหวิวเลยอ่ะ” เพื่อนทั้งสองลอบผ่อนลมหายใจให้กับคำพูดและท่าทางแบบนั้น กรี๊ดดด นักร้องผมยาวปะบ่ามุ่งตรงมาที่โต๊ะของบีน่าหลังคิวของเขาสิ้นสุดลง หญิงสาวหลายคนโอดครวญอย่างเสียดายที่นักร้องขวัญใจของพวกเธอคืนนี้เป็นของบีน่า “พี่บีน่า พี่ลูกศร พี่เจแปนคนสวยสวัสดีครับ” “จ้าาา” ลูกศรกับเจแปนส่งสายตากันเลิ่กลั่กเดินมาหยอดขนาดนี้ใครจะไม่หลงคารมกันเล่า “เฮียช้าอะ ไอ้เก้าเอาไปแดกแล้ว” “ใครบอกว่ากูอยากจะแดกยัยเจ๊ของมึง” อิทธิกรตวัดสายตาใส่หนุ่มผู้จัดการจอมกวนก่อนจะเดินขึ้นห้องพักของตัวเองที่แทบไม่เคยว่างเว้นจากผู้หญิงแม้แต่คืนเดียว ตอนที่3 หลอกนักร้อง “พี่บีไม่ต้องซื้ออะไรให้ผมหรอกครับ ผมไม่อยากได้” “เอาเถอะน่า พี่อยากซื้อให้” บีน่าดันชายหนุ่มรุ่นน้องเข้าไปในช็อปแบรนด์เนมเมื่อเขาทำท่าไม่อยากเข้าไป พนักงานขายที่คุ้นเคยกันดีรีบให้การต้อนรับลูกค้าประจำอย่างบีน่าอย่างนอบน้อม “สวัสดีค่าคุณบีน่า วันนี้สนใจเป็นรองเท้า กระเป๋า หรือเสื้อผ้าดีคะ” “เก้าอยากได้อะไรล่ะ” “ไม่เอาดีกว่าครับผมเกรงใจ” “เสื้อ เข็มขัด และก็กางเกงค่ะ ฝากดูให้ด้วยนะ” บีน่าหันไปพูดกับพนักงานแทนเมื่อชายหนุ่มอึกอักก่อนเธอจะถอยไปนั่งลงบนโซฟาที่มีลูกค้าชายนั่งเล่นมือถืออยู่ก่อนแล้ว “เจ๊เลี้ยงต้อยเด็กเหรอ” “ไอ้อิทธ์!” เมื่อหันขวับมองคนข้าง ๆ บีน่าก็ขมวดคิ้วด้วยความแปลกใจ ‘โลกโคตรกลม’ “นายมาที่แบบนี้ด้วยเหรอ” “แล้วก็ไม่ต้องเรียกผมไอ้นะ เรียกอิทธ์ก็พอ” “มันลืมตัวอะ นายมาทำอะไรที่นี่เนี่ย” “มากินข้าวมั้งเข้าร้านเสื้อผ้า ถามอะไรไม่แหกตาดู” หญิงสาวทำหน้าไม่ถูกจะด่ากลับก็ด่าไม่ออก จะไม่ด่าก็ขัดใจยังไงไม่รู้ “ไอ้บ้า” “หลอกนักร้องผมป้ะเนี่ย”