นักธนูมือหนึ่งย้อนเวลากลับไปเย็บผ้าอยู่หลังบ้าน เล่ม 2

ลิ้นนุ่มที่เลียไปทั่วคอของซู่หรานกำลังทำให้สติของเธอเลอะเลือน เธอรู้ตัวเองดีว่าร่างกายนี้ไวต่อการสัมผัสมากเพียงใด ช่วงแรกๆ ที่เธอเพิ่งมาถึงที่โลกนี้ เธอเคยสำรวจร่างกายนี้อย่างละเอียด แค่เธอลองจับด้วยมือของเธอเองยังรู้สึกวูบวาบอย่างเหลือเชื่อ การจะให้คนอื่นสัมผัสคงยิ่งกว่าวูบวาบ ดังนั้นตลอดเวลาที่ผ่านมา เธอจึงไม่ยอมให้จิ้งจื่อใช้มือแตะส่วนไหนของเธอเลย แต่ตอนนี้ถูกเขาทั้งแตะทั้งลูบ ไหนจะลิ้นอุ่นๆ ที่ลากไปมาตรงคอราวกับเด็กที่ชอบเลียผิงกั่ว ชุบน้ำตาล ซู่หรานตัวสั่นไปหมด อ้าปากขอร้องให้เขาหยุดก่อนแต่ก็มีเพียงลมหายใจกระชั้นออกมา ยิ่งเขาพรมจูบไปที่เนินอกอิ่ม เธอก็ยิ่งตัวสั่น ในหัวแทบจะคิดอะไรไม่ออก ทั้งสองคนเบียดเสียดกันอยู่ข้างโต๊ะ ซู่หรานตัวเหลวเป็นน้ำให้เขาประคอง ส่วนจิ้งจื่อก็เบียดตัวก้มชิมผิวนุ่มนิ่มของเนินอกอย่างลืมตัว โครม!! เพล้ง! กระทั่งพวกเขาทำให้โต๊ะตัวนั้นเลื่อนล้ม ชุดชาที่วางอยู่ตกแตกกระจาย