ทาสสวาทขุนนางเถื่อน

ม่อเยวียน ต้องการแก้แค้น(อดีต)ว่าที่เจ้าสาวผู้ที่ทำให้ตนกลายเป็นหม้ายขันหมาก เขาจึงสั่งให้ลูกน้องไปจับตัวนางมาเป็นทาสรับใช้บนเกาะกลางทะเลอันไกลโพ้นและวางแผนเอาไว้ว่าจะเล่นงานหญิงสาวสารพัด แต่... เหตุใด อวี้หลัน ผู้นี้ถึงได้น่ารักนักเล่า! ____________________ "เข้ามาถูหลังให้ข้าได้แล้ว" ม่อเยวียนเรียกหาหญิงสาว อวี้หลันหลับตาลงเป็นเส้นเล็กๆ เพื่อให้ตัวเองพอมองเห็นได้เพียงเลือนลาง ก่อนจะเดินอ้อมที่ฉากกั้น กิริยาเงอะงะเหมือนคนตาบอดคลำทางของนางชวนให้ชายหนุ่มนึกขบขัน "ดูเอาเถิด... เจ้ากลัวจะต้านทานเสน่ห์ของข้าไม่ไหว ถึงขนาดต้องหลับหูหลับตา" เขาเอ่ยออกมาอย่างเหลือทน หญิงสาวรีบลืมตาขึ้นทันที "ข้าทำเช่นนี้ก็เพื่อความสบายใจของท่านต่างหากเล่า" "ถาดเครื่องหอมวางอยู่ตรงนั้น" เขาชี้ไปทางปลายเท้า "ห๊า!" อวี้หลันอุทานออกมาเสียงดังด้วยความลืมตัว แบบนี้... ตอนที่เดินกลับมานางก็ต้องเห็นอะไรต่อมิอะไรของเขาน่ะสิ! "เจ้ามองหาสิ่งใดอีก ถาดเครื่องหอมวางอยู่บนโต๊ะ มองไม่เห็นรึ"