ภาพตะวันของอันดารัน

โปรย... เมื่อชีวิตของเด็กสาวอย่างภาพตะวัน ต้องประสบกับโชคชะตาชีวิตที่แสนโหดร้าย สูญเสียบุคคลอันเป็นที่รักอย่างไม่มีวันหวนกลับ เคว้งคว้าง และไรที่พึ่งพิง เมื่อชีวิตในวัยเด็กที่ผ่านมาของอันดารันไม่ได้สวยงามอย่างที่ใครๆ เข้าใจ อดีตอันมืดมิดเป็นหลุมดำของชีวิตที่ยากจะก้าวผ่าน เมื่อสายสัมพันธ์ในอดีตของคนรุ่นย่า ต้องหวนกลับมาพบกันอีกครั้งในช่วงเวลาสุดท้ายของชีวิต ทุกสิ่งดำเนินไป และทุกอย่างถูกร้อยผูกโยงเอาไว้ด้วยกัน "คุณรัน" "พี่เห็นไฟในห้องเปิดอยู่ นอนไม่หลับเหรอไง" "นิดหน่อยค่ะ ยังรู้สึกว่าแปลกที่ อาจเป็นเพราะช่วงก่อนมีเรื่องให้จัดการเยอะไปหมด ไอคงเหนื่อยเลยหลับง่าย" "ถ้ายังไม่นอน พี่มีเรื่องจะคุยด้วยนิดหน่อย ให้พี่เข้าไปได้ไหม" "ได้ค่ะ" ภาพตะวันถอยหลังเพื่อเปิดทางให้อันดารันเข้ามาในห้อง เพราะเชื่อในความเป็นสุภาพบุรุษของเขา ประตูถูกปิดและล็อกอย่างรวดเร็วด้วยฝีมือของอันดารัน ส่งผลให้หญิงสาวทำอะไรไม่ถูก ได้แต่มองเขาตาปริบๆ "ทำไมทำหน้าแบบนั้น ไอไม่ไว้ใจพี่หรือไง" "ปะ...เปล่าค่ะ แค่สงสัยว่าทำไมคุณรันต้องล็อกประตูก็เท่านั้นเอง" "เพราะพี่อยากคุยกับไอ...ให้รู้เรื่อง" ท้ายประโยคเน้นเสียงหนักอย่างจงใจ "หมายความว่ายังไงคะ" ขณะที่ถาม ในหัวก็นึกย้อนกลับไปหลายเรื่อราว แต่มันก็ไม่มีเหตุการณ์ไหนที่จะทำให้เขาต้องพูดคุยกับเธอให้รู้เรื่องกลางดึกแบบนี้ "หมายความตามที่พูด" ยามที่ตอบกลับดวงตาคู่คมไม่ได้ละไปจากดวงหน้าหวานเลยสักนิด "เอะ คุณรัน" "พี่รัน" อันดารันสวนกลับทันที เพราะนี่คือสิ่งแรกที่เขาต้องการ