จอมใจจิรัฐิติกาล

โปรย.... เขา…จิรัฐิติกาล เพราะต้องรับช่วงต่อกิจการทั้งหมดจากบิดาที่กำลังวางมือจากธุรกิจทั้งขาวและเทา เขาจำเป็นต้องเข้าไปดูด้วยตัวเองสักครั้งถึงจะวางใจ เธอ…กมลกานต์ เพราะชีวิตที่ต้องดิ้นรน และยังถูกผู้มีพระคุณขายให้กับเสี่ยบ้าตัณหา เพื่อที่จะหลุดพ้นจากวงโคจรอุบาทว์ เธอจำต้องทำทุกวิถีทางให้ตัวเองเดินออกมาจากขุมนรกอันเลวร้าย และฝันร้ายที่ตามหลอกหลอน จุดเริ่มต้นระหว่าง เขา และ เธอ… “นี่เธอ!” จิรัฐิติกาลตวาดเสียงลั่นอย่างเอาเรื่อง เรียกความสนใจจากทุกสายตาให้มองเป็นจุดเดียว “ขอโทษครับท่าน เธอยังใหม่เลยเสียมารยาทไปบ้างต้องขอโทษด้วยนะครับ” เสี่ยดำรงที่มองอยู่ตั้งแต่แรกรีบเดินมาหมายจะกันตัวสาวน้อยให้ออกห่าง ในเมื่ออีกฝ่ายไม่คิดจะสนใจกัน งั้นเขาจะจัดการเอง เมื่อได้ยินเสียงที่คุ้นหู กมลกานต์ก็ยิ่งกลัวจนตัวสั่น สองแขนเผลอโอบรอบต้นคอของชายหนุ่มที่เธอนั่งบนตักของเขายิ่งสนิทแนบแน่น “คุณคะ ช่วยหนูด้วย” เธอกระซิบบอก หวังว่าเขาจะสนใจสักนิด เมื่อถูกเกาะหนึบจากสาวแปลกหน้า เขาเริ่มอึดอัดและดึงแขนเรียวเล็กออก สีหน้าเริ่มขุ่นมัวที่อีกฝ่ายล้ำเส้นมากเกินไป ต่อมาได้ยินเสียงของเธอสั่นไหว ราวกับกลัวอะไรบางอย่าง เขาถึงกับขมวดคิ้ว อยากจะฟังอีกทีให้แน่ใจ “เธอว่าอะไรนะ” เขากระซิบที่ข้างหูสาวน้อยให้ได้ยินเพียงแค่สองคน รู้สึกได้ถึงสายตาของเสี่ยดำรงที่มองมาอย่างไม่ค่อยประสงค์ดีต่อคนในอ้อมกอด “ร่างกายนี้หนูขอยกให้คุณ ขอแค่หนูได้อยู่ใต้ปีกของคุณ ขอแค่คุณช่วยปกป้องและคุ้มครองหนู หนูขอแค่นี้จริงๆ ค่ะ”