6 months ago วาร์ปไปจุ้นวุ่นใจเธอ

อยู่ ๆ จิระภัทรก็โดนตู้เสื้อผ้าดูดเข้าไปโผล่ที่อดีตเมื่อหกเดือนก่อน ในห้องของหญิงสาวแปลกหน้า ที่ตราหน้าเขาทันทีที่เจอกันว่า เขาเป็น 'โรคจิตขโมยชุดชั้นใน' ก่อนจะโยนเขาออกนอกบ้านทันที เอาแล้วสิ แล้วเขาจะกลับบ้านยังไง... การใช้ชีวิตในโลกอดีตที่เสมือนคนไร้ตัวตนนั้นไม่ง่าย เพราะเขาวาร์ปมาแต่ตัว เอกสารหรือบัตรยืนยันตัวตนไม่มีสักอย่าง เงินไม่มี งานไม่มี แล้วเขาจะอยู่ยังไงในเมื่อยังไม่รู้ด้วยซ้ำ ว่าประตูมิติจะเปิดให้เขากลับไปเมื่อไหร่ หรือมันจะปิดตาย แล้วปล่อยให้เขาติดอยู่ที่นี่อย่างคนไร้ตัวตนตลอดไป... --------- “นาย-ภัทร” เสียงใส ๆ ดังขึ้นพร้อมความหนัก “เฮ้ย! เป็นไรเนี่ย อยู่ๆ มาเกาะหลังอย่างกะตุ๊กแก” เขาหันไปถามตุ๊กแก เอ๊ย! คนบนหลัง “พูดซะเสียเลย ตุ๊กกงตุ๊กแกอะไรล่ะ ฉันเพิ่งดูซีรี่ส์เรื่องนึงจบ น่ารักมากเลย พระเอกให้นางเอกขี่หลังด้วย” “นางเอกขี่หลังพระเอก?” เขาหัวเราะด้วยน้ำเสียงเหยียดหยาม พลางส่ายหน้าหน่าย ๆ “มุกเดิม ๆ ผู้หญิงก็ยังอินกันอยู่ได้” “มุกเดิมแล้วไง เดิมแต่ฟิน ใครสนกัน” “แต่เธอไม่ใช่นางเอก แล้วฉันก็ไม่ใช่พระเอก” “น่า...เค้าแค่ขอยืมหลังนิดเดียว นะตัวเองนะ เดี๋ยวเค้าจิ้นของเค้าเอง” จิระภัทรพ่นลมออกจากปาก ‘เค้า’ กับ ‘ตัวเอง’ ก็มา ท่าจะเป็นเอามากนะยายนี่ “นี่ก็จิ้นพอแล้วมั้ง ลงไปได้แล้ว หนัก” “หนักอะไรกัน ในซีรี่ส์เขาขี่กันตั้งนาน” คำว่า ‘ขี่กัน’ ทำเอาคนหัวไวเรื่องทะลึ่งแทบสะอึก คิดดีไม่ได้เลยจริง ๆ +++++++++ ฝากนิยายย้อนเวลาแนวใช้ชีวิตเบา ๆ ไม่มีตัวร้ายด้วยนะคะ