กรงรักอินทรีเหล็ก
“เอ่อ... สกาย... เอ่อ... คือว่าเมื่อกี้ที่นายพูด นายแค่พูดไปอย่างนั้นใช่ไหม นายแค่...” “บางครั้งเธอก็มักจะอวดฉลาดในเรื่องที่ไม่สมควรฉลาด และก็มักจะไม่ฉลาดในเรื่องที่สมควรฉลาดซะด้วยสินะบูม” “นี่นายหาว่าฉันโง่แล้วยังอวดฉลาดอีกใช่ไหมสกาย” “เก่งนี่” นักฟุตบอลหนุ่มกลั้วขำในลำคอ “ทีแบบนี้เธอยังแปลออก แล้วทำไมที่ฉันพูดในงานเธอถึงไม่เข้าใจ” “ฉันไม่ได้โง่นะสกาย แต่ฉันไม่กล้าคิดเข้าข้างตัวเองต่างหากล่ะ” “ฉันหมายความทุกอย่างตามที่พูด” เธอเงยหน้าขึ้นสบตาเขาอีกครั้ง “สกาย” “ฉันหมายความตามที่พูด แล้วเธอล่ะบูมจะว่ายังไง” แข้งดอยช์ละมือข้างหนึ่งจากพวงมาลัย ขยี้ผมหญิงสาวเบื้องข้างเบาๆ “บูม... เธอจะว่ายังไง?” สกายย้ำคำถามซ้ำอีกครั้ง เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยังคงหลุดลอย “ตกลง... สกาย... ตกลง จะว่ายังไงได้อีกล่ะ ในเมื่อนั่นคือสิ่งที่ฉันใฝ่ฝันเลย” บูมิกายืดตัวขึ้น “แล้วเราเป็นแฟนกันหรือเปล่า” เหยี่ยวสาวถามต่ออย่างอดเสียไม่ได้ พระเจ้า เธอเป็นผู้หญิง เธอควรจะนั่งบิดตัวนิดๆ แล้วรอจนกว่าสกายจะเป็นฝ่ายพูดคำนี้ออกมาเอง ไม่ใช่ไปรวบรัดเขาเอาอย่างนั้น “ก็แล้วแต่เธอจะคิดสิบูม”