สวาทรักคุณเจ้าหนี้

คำโปรย เอาร่างกายใช้หนี้มันก็เจ็บปวดพอแล้ว นี่ฉันยังเผลอไปมีใจให้เขาอีกหรือ ************************************************************************* ส่วนหนึ่งของเรื่อง .................................... ได้ยินแบบนั้นนิชาไม่รอช้าที่จะเปิดประตูเข้าไป เธอถึงกับตกตะลึง!อ้าปากค้าง กับภาพที่เห็นตรงหน้า ทั้งคู่รีบผละออกจากกันทันทีที่เห็นนิชา แต่..ผู้หญิงคนนั้น ปรเมษฐกับผู้หญิงคนนั้น นิชาจำได้ว่าปรเมษฐเคยพาเธอไปไนท์คลับแห่งหนึ่งที่เป็นของเขา และผู้หญิงคนนี้ก็คือพนักงานในไนท์คลับ แสดงว่า... นิชาไม่อยากจะค้นคว้าหาคำตอบอะไรเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นอีกต่อไป มือเธอสั่นพร่าเมื่อเห็นว่าเตียงที่เธอกับเขาเคยนอนร่วมกัน วันนี้ปรเมษฐกลับพาผู้หญิงคนอื่นเข้ามาแทนที่ "แบบนี้ใช่มั้ยคะ เพราะแบบนี้คุณเลยทำตัวห่างเหิน" ปรเมษฐเบือนหน้าไปทางอื่นไม่ตอบคำถามนิชา และไม่รู้สึกตกใจแม้แต่นิดที่นิชาเข้ามาพบเจอเขากับผู้หญิงคนอื่น "นี่เธอ! เข้ามาก็ควรเคาะประตูบ้างนะ เป็นถึงนักเรียนนอกแต่ไม่มีมารยาทเลย" ผู้หญิงคนนั้นกราดเกรี้ยวใส่เธอทันทีด้วยความอารมณ์เสียที่เธอมาขัดจังหวะ ปรเมษฐก็มองเธอด้วยสายตาที่ตำหนิเธอเช่นกัน "มายุ่งกับผัวคนอื่นใครกันแน่ที่ไม่มีมารยาท" นิชาตรงปรี่เข้าไปเพื่อจะตบสั่งสอนผู้หญิงของเขาสักฉาดสองฉาดทว่า ปรเมษฐกลับมายืนขวางเอาไว้ "หยุด เดี่ยวนี้นะนิชาออกไปได้แล้ว " ปรเมษฐชี้ไปที่ประตูเพื่อไล่นิชาให้ออกไป "ที่ผ่านมาคำพูด คำสัญญาของคุณมันไม่มีคำไหนที่เป็นจริงเลยใช่มั้ย?" นิชากัดฟันพูดข่มอารมณ์ความเจ็บปวดเอาไว้ข้างใน แต่น้ำตาแห่งความเจ็บปวดและผิดหวังเป็นสิ่งที่เธอห้ามไม่ให้มันไม่ไหลออกมาได้จากหนึ่งหยดเป็นสองหยดก่อนจะท่วมทั้งใบหน้า ความเสียใจผิดหวังทำให้เธอแทบจะยืนไม่อยู่มันสั่นไปหมดทั้งร่างกาย "คุณมันโง่เองนิชา"