เรือนรักเรือนเสน่หา (เรือนคุณพระ)

เมื่อคำรักมั่นมีให้สตรีเดียว ถูกสั่นคลอนด้วยเมียที่ผู้ใหญ่จัดหา แม้ไม่อยากร่วมคู่ ทว่า ‘นางบุษบา’ ก็ช่างงามจับใจ ‘อิเหนา’ “แม่บุษรออยู่ที่นี่นะ ประเดี๋ยวฉันจะให้บ่าวไปเอายาที่เรือนคุณแม่ กินยาสักหน่อย ก็จะดีขึ้น” ศรพูดทำท่าจะลุกออกจากเตียง ทว่าเปลือกตาที่เปิดออกพร้อมดวงตาฉ่ำไปด้วยหยาดน้ำกลับทำให้ศรไม่กล้าก้าวจากไป เขาค้อมกายเหนือร่างที่นอนนิ่งอยู่บนเตียง ฝ่ามือประคองสองแก้ม สบสายตาฉ่ำชื้นนั้น ดวงตาของหล่อนสื่อความหมายจากหัวใจจนหมดสิ้นแล้ว “หล่อนไม่อยากให้ฉันไปหรือ” เจ้าของใบหน้าสวยแดงก่ำด้วยพิษไข้ปิดเปลือกตาลง ก่อนจะพยายามลืมขึ้นมองเขา พยักหน้าน้อยๆ บ่งบอกว่าหล่อนต้องการอย่างนั้นจริงๆ นั่นทำให้หัวใจของศรไหววูบก่อนจะเต้นแรงรัวเร็ว เขายิ้มให้หล่อน ประคองสองแก้ม ดวงตาคมแต่หวานไปด้วยความอ่อนโยนจ้องใบหน้าน้อยๆ นั้น “ได้ พี่จะไม่ไปไหน พี่จะอยู่กับน้อง น้องหลับตานะ พักสักหน่อย ประเดี๋ยวค่อยตื่นมากินยาก็ได้ พี่... พี่จะอยู่ตรงนี้ไม่ไปไหน จะอยู่กับน้อง”