#ปล่อยกูไปเถอะไอ้พระเอก!

เปรียบชีวิตของไอ้นิธิศ ก็คือพระรองดี ๆ นี่เอง คอยตามเปย์ตามหวงเฝ้าดูแลนายเอกถวายหัว ราวกับมดแดงเฝ้ามะม่วง! สุดท้ายแม่งได้กับพระเอกเฉย!! โอเค... กูอาจยังดีไม่พอ... เพราะงั้นนิธิศจะถอย... แต่เหมือนเคราะห์ซ้ำกรรมซัด ระหว่างขับรถกลับจากงานแต่ง รถผมเสือกเสียหลักประสานงากับเสาไฟฟ้า ...ตู้ม กลายเป็นโกโก้ครั้นช์!! ใครเห็นก็คิดว่าตายแต่เปล่าครับ กูเสือกย้อนเวลากลับมาได้... ย้อนมาเจอนายเอกตอนเจอกันครั้งแรก เหตุการณ์ทุกอย่างเหมือนเดิมเป๊ะ ๆ แหมมม ...รอบนี้ไม่ได้แดกกูหรอกครับที่รัก.. เอาละ จากนี้กูจะไม่เอาตีนไปแหย่ให้ตัวเองเจ็บอีก รักกับไอ้พระเอกให้พอ ส่วนนิธิศจะไปตีป้อม... มันควรเป็นแบบนั้น... แล้วไหงไอ้พระเอกมันถึงได้เบนเป้าหมายมาหากูแทนวะเนี่ย!! เปย์นายเอกเกือบแสนแขนก็ไม่ได้จับ... พระเอกคาบไปแดก... พระรองอย่างเขา ได้แต่ช้ำใจ... ***คำเตือน::กรุณาถอดสมองออกก่อนอ่าน เพราะเรื่องนี้ ' ' กาวมาก ' ' #ปล่อยกูไปเถอะไอ้พระเอก!