ข้ามีน้องชายสามคน ภาคพิเศษ

"ขอเงินหน่อยสิ" "เท่าไหร่?" "ห้าแสนตำลึง" "ห้าแสน! หยาบคาย หยาบคายเกินไปแล้ว เจอหน้ากันก็ขอเงินห้าแสนตำลึง ทำไมไม่บอกว่าเป็นโจรมาปล้นเลยล่ะ" "ได้เหรอ?" ได้กับผีสิ! "ต้าเป่าไปเล่นพนันมาใช่ไหม หรือไปติดผู้หญิง ถึงต้องใช้เงินเยอะขนาดนี้ อย่างว่าแหละ หน้าตาไม่ดีก็ต้องใช้เงินเยอะหน่อย แต่ห้าแสนน่ะ...มากเกินไปนะ" เสี่ยวเป่ามองพี่ชายคนโตที่ดูไม่ได้เรื่องตั้งแต่หัวจรดเท้า "ต้าเป่าต้องการเงินไปจ่ายชดเชยให้ทหารบาดเจ็บและครอบครัวทหารที่เสียชีวิตต่างหากเล่า ไม่ใช่ว่าเสี่ยวเป่าเพิ่งได้เงินก้อนโตมาจากการค้าใหม่หรอกเหรอ เอาให้ต้าเป่ายืมก่อนเถอะ ยังไงเราก็ต้องพึ่งกองทัพของต้าเป่าไปอีกนานนะ" "อ้อ ...แล้วไป ถ้าเป็นแบบนั้นก็เข้าใจได้ แต่ห้าแสน มันไม่เยอะไปหน่อยเหรอ" "ไม่เยอะ" คำตอบของคำถามไม่ได้ถาม ทำให้เสี่ยวเป่าค้อนคนตอบไปหนึ่งที ใครถามแกกัน ไอ้ต้าเป่าตัวล้างผลาญ!!!