จอมมารบุกโรงเรียนทั้งที อาจารย์ก็ช่วยเลื่อนเดดไลน์ธีสิสหน่อยสิครับ!

ในฐานะนักเรียนปีสุดท้ายของโรงเรียนเวทมนตร์มาเธลเนีย สิ่งที่ไม่อาจหลีกเลี่ยงได้เลยคือธีสิส และที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ยิ่งกว่าคือเดดไลน์ ส่วนที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ที่สุดคืออาจารย์ที่ปรึกษาจอมโหด! ด้วยเหตุนี้ผมเลยภาวนาต่อรูปปั้นผู้สร้างโรงเรียนให้จอมมารรีบๆ มาบุกโรงเรียนนี่สักทีเถอะ ไม่คาดว่าในวันรุ่งขึ้นจอมมารจะบุกมาที่นี่จริงๆ ท่ามกลางเศษเถ้าธุลีที่โปรยปรายและควันไฟขโมงของ(อดีต)อาคารเรียน ยังไม่ทันที่ผมจะได้ยกยิ้มสมใจ อาจารย์ที่ปรึกษาก็โผล่มา...ฝ่ายนั้นโบกไม้กายสิทธิ์ทีเดียว ทุกอย่างก็กลับสู่สภาพปกติ รวมไปถึงเดดไลน์นรกด้วย! เรื่องดีเพียงอย่างเดียวคือหลังจากผมสลบเหมือดไป  อาจารย์ก็หิ้วผมไปโยนทิ้งไว้ที่ร้านขายวัตถุดิบสำหรับปรุงยาวิเศษ ทันทีที่ฟื้นขึ้นมาเห็นเจ้าของร้าน ความคิดแรกที่ปรากฏในหัวคือ ‘....ช่างเป็นคนที่มืดมนกว่าอนาคตตูซะอีก’ แต่พอได้รู้จักกันจริงๆ แล้ว ผมถึงได้รู้ว่าคุณเจ้าของร้านนั่นน่ะ อบอุ่นและสดใสยิ่งกว่าดวงตะวันเสียอีก “แต่เฟนรีร์เป็นลูกครึ่งแวมไพร์ โดนแสงอาทิตย์ไม่ได้ไม่ใช่หรือ” “มันแค่คำเปรียบเปรยครับ...” ท่ามกลางการต่อสู้อันดุเดือดของสมุนจอมมารที่บุกเข้ามาในโรงเรียนไม่หยุดหย่อน และเหล่าอาจารย์กับเด็กปีหนึ่งถึงห้าที่พยายามป้องกันสุดกำลัง นักเรียนปีหกอย่างผมก็ได้แต่เดินหน้าจีบคุณเจ้าของร้านไปวันๆ พลางภาวนาให้โรงเรียนแตกเสียที และแล้ว ปราการฝั่งตะวันตกของโรงเรียนก็พังทลายลง แต่ถึงอย่างนั้น... ‘สถานการณ์จอมมารบุกโรงเรียนไม่มีผลใดๆ ต่อการวิจัย คณะอาจารย์จึงเห็นควรว่าจะไม่มีการขยายเวลาส่งธีสิส’ ไม่มีผลที่ไหนกันล่ะครับอาจ๊านนนนนน! *เสียงกระอักเลือด*