นางบำเรอปลดหนี้

หนี้สินที่เธอไม่ได้ก่อ แต่เธอกลับต้อง ‘ชดใช้’ ด้วยร่างกาย!!! ----- “ฉันบอกว่าฉันเจ็บ คุณหยุดก่อนได้ไหม?!!” พอเธอขึ้นเสียง เวย์ลันก็หยุดเดิน ทั้งยังมองจ้องหน้าเธอด้วยสายตาดุดัน “เธอคิดจะไปไหน?” “ฉันแค่จะไปส่งคุณมิเชล” มัทนาตอบเสียงเรียบ “เธอขออนุญาตใคร?” มัทนาเงียบ ไม่ตอบคำถาม พอหญิงสาวไม่ตอบ เวย์ลันก็คว้าข้อมือหญิงสาวลากตัวกลับไปบ้านเพื่อรับโทษ แต่มัทนาก็โวยวาย ทั้งยังขืนตัวสุดแรง “ปล่อยนะ!! ฉันมีอิสระ จะไปไหนมาไหนทำไมฉันต้องขออนุญาตคุณด้วย” เวย์ลันหรี่ตา มองหญิงสาวด้วยสายตาเยือกเย็น “เธอคิดหนี ถ้าฉันไม่เห็น ป่านนี้เธอคงขึ้นฝั่งไปแล้ว” มัทนาเถียงไม่ออก เธอคิดที่จะหนีจริง ๆ เพียงแต่การหนีครั้งนี้ไม่ได้มีการวางแผนล่วงหน้า “ใช่!! ฉันคิดหนี คุณคงไม่รู้ ไม่มีวันไหนที่ฉันไม่คิดหนี” พูดใส่หน้าเขา มัทนาก็สะบัดแขนเดินสะบัดก้นกลับขึ้นห้องเลย แต่เธอก็พลาดอย่างแรงที่ทำแบบนั้น เวย์ลันตามเธอขึ้นมาบนห้องด้วย!!!