กลวิธีเอาตัวรอดในวังหลวงฉบับนาง(ไม่)ร้าย

เว่ยจินเยว่เป็นบุตรสาวของแม่ทัพใหญ่ นางตกหลุมรักฮ่องเต้ตั้งแต่แรกพบจนขอบิดาเข้ามาอยู่ในวังหลังที่แสนอันตราย สุดท้ายเพราะรักมาก หึงมากนางจึงถูกเบื่อหน่าย ไม่เพียงเท่านั้น ยังถูกใส่ร้าย และถูกบุรุษที่ตนรักมากที่สุดในชีวิต มอบความตายให้ ทว่าแทนที่จะไปเกิดใหม่ นางกลับย้อนกลับมาแก้ไขชะตาชีวิตในตำแหน่งสนมขั้นไฉเหรินอีกครั้ง คราวนี้...เว่ยจินเยว่สาบานต่อสวรรค์ นางจะทำทุกวิถีทางเพื่อที่จะมีชีวิตที่ยืนยาว จะปกป้องตระกูลเว่ยให้พ้นจากน้ำมือฮ่องเต้โฉดให้จงได้... แต่ไฉนยิ่งหนีเขากลับยิ่งใกล้ชิด ยิ่งไม่สนใจ เขากลับยิ่งโปรดปราน? “กู่ฉิน…เจ้าเรียนมานานแล้วหรือ” “เอ่อ…กู่ฉินหรือเพคะ” จินเยว่ทำท่านึก “จริงๆ เคยเล่าเรียนสมัยเด็กเพคะ ทว่า…หม่อมฉันไม่เอาไหน งอแงไม่อดทน เลยขอยุติไปก่อนจะเก่ง เสียดายจริงๆ เพคะ” นางก้มหน้าลง ราวกับสิ่งที่เอ่ยออกมานั้น ช่างน่าอับอายเสียเต็มประดา จ้าวห่าวอี้เลิกคิ้วขึ้นข้างหนึ่ง มองโฉมสะคราญด้วยความประหลาดใจ ธรรมชาติของมนุษย์มีหรือที่จะต่อว่าตนเองว่าขลาดเขลา ต่อให้โง่งมมนุษย์ก็มักจะอวดข้อดีของตนเอง ไม่ตำหนิตนเองเหมือนอย่างที่เว่ยจินเยว่กำลังทำ หากจะบอกว่าเพราะนางเป็นคนจริงใจไม่เสแสร้ง แต่เรื่องนี้มันแปลกเกินไป ดวงหน้ากระจ่างใสแต่งแต้มบางเบา เสื้อผ้าที่เลือกใส่ทั้งๆ ที่รู้ว่าเขาจะมาค้างที่ตำหนักช่างแสนธรรมดา จนเป็นคำถามในใจให้จ้าวห่าวอี้รู้สึกว่า นางมิได้อยากดูดีในสายตาของเขา? -------------------------------------------------------------------------- นิยายสุขนิยม ฮ่องเต้รักเดียวใจเดียว ปมไม่เยอะ เน้นอ่านคลายเครียด ขอบคุณทุกการสนันสนุนนะคะ ^^