เด็กโง่ของจอมมาร

สมรสพระราชทานระหว่างอ๋องมารกับบุตรีด้อยปัญญาของขุนนางเล็กๆ ที่ใครๆ ก็เรียกนางโง่ ยามตกต่ำในช่วงสุดท้ายของชีวิตคนที่อยู่เคียงข้างเขาก็คือนางโง่ผู้นี้ หากย้อนเวลากลับไปได้เขาจะรักนางตราบชั่วฟ้าดินสลาย เมื่อเห็นเด็กโง่ไม่เชื่อฟัง เขากัดใบหูขาวนุ่มอย่างให้รู้รสฟันคราหนึ่ง ร่างที่ดิ้นรนเมื่อครู่กลายเป็นก้อนหินตัวแข็งทื่ออยู่ในอ้อมกอดเขา ดวงตาเบิกโพลงอย่างตกใจ “อยากถูกกัดทั้งตัวก็ดิ้นอีกสิ” “...” เจ้าเป็นหมารึ ไป๋ลู่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ ไอ้กิริยานัวเนียจวนจะได้เสียเป็นเมียผัวเนี่ย ไม่เอาได้ไหม ไม่รักไม่ต้องมาแคร์ไม่ต้องมาดีกับฉัน อ่อยให้ถูกคนหน่อยเถอะคนบ้า ใช่แล้ว! วันนี้นางพกถุงพริกป่นมาด้วย ถ้าฉวยโอกาส… “อย่าได้คิดจะเล่นลูกไม้อีก ถ้าไม่อยากเจ็บตัว” ถุงพริกป่นของนางถูกมือใหญ่คว้าหมับที่เอวแล้วชิงไปหน้าด้านๆ เขาได้กลิ่นฉุนแถวบริเวณเอวเล็กจึงชิงยาพิษของนางมาเก็บไว้ ป้องกันนางเล่นลูกไม้ ฮือๆๆๆ กลัวแล้วจ้ะพ่อจ๋า