เกิดใหม่ทั้งที ดันกลายมาเป็นคนเห็นผีในยุค Y2K! เล่ม 17

ในที่สุดก็ได้เจอกับอคินสักที และแน่นอนว่ารวมถึงนังผีปอบที่อคินเลี้ยง… เอ๊ย! ที่คอยตามติดจองเวรจองกรรมกับอคินตัวนั้นด้วย และในครั้งแรกที่ได้พบกัน ไตเติ้ลก็ไม่มีทางปฏิเสธได้เลยว่า 'อคินน่ารักมาก!' ผิวขาวๆ ตากลมๆ ตัวเล็กๆ ที่กอดได้ถนัดมือแบบนี้… ให้ตายเถอะ! อยากให้ลูกพลับโตขึ้นมาเป็นผู้ใหญ่ตัวเล็ก ๆ แบบนี้บ้างจังเลย เจ้าตัวเล็กของไตเติ้ลน่ารักหน้าตาดีอยู่แล้ว ถ้าโตมาได้อย่างอคินจะต้องน่ารักมากแน่ ๆ แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ… ทั้ง ๆ ที่อคินน่ารักหน้าตาดีขนาดนี้แล้ว แต่ทำไมนังผีปอบที่ตามติดอคินอยู่ตัวนี้ถึงได้หน้าตาอัปลักษณ์ขนาดนี้เลยล่ะ!? อานิสงส์จากความหน้าตาดีของร่างที่เกาะอยู่เผื่อแผ่ไปไม่ถึงมันบ้างเลยหรือยังไง แล้วยังจะพยายาม close up หน้าเข้ามาใกล้ ๆ เพื่อที่จะหลอกหลอนอีก หน้าตาก็ไม่ได้ชวนให้น่ามองเลยแท้ๆ ยิ่งเห็นยิ่งอดจะพูดออกไปไม่ได้ว่า "หน้าเหียกจริงๆ" ผีปอบ: "ไอ้หมอผี! เอ็งจะไล่ผีก็ไล่เลยสิ ทำไมต้องมาบูลลี่กูด้วย"