คนโหดคลั่งรัก

"เฮ้อ" เสียงถอนหายใจรอบที่4 ตามมาด้วยเสียงถีบเก้าอี้กระแทกดัง "ปึง!" ราชาปรายตามอง เอ่ยถามเสียงขรึม "เป็นส้นตีนอะไร" ใบหน้าหล่อเหลือบมองคนที่หล่อกว่าอย่างหงุดหงิด "ไม่ต้องสนใจกู  ไม่ต้องสนใจกูทั้งพี่ทั้งน้องนั้นแหละ" ปรายเสียงสบัด คล้ายคนกำลังงอนเต็มอัตรา นิ้วมือเขี่ย รีเซ็ต หน้าแชทหลายครั้ง ดวงตาคมเหลือบมองสัญญาณมือถือที่ขึ้นโชว์ 5 ขีดอย่างใจจดใจจ่อ "IPhone 5 หมื่น บวกสัญญาณ 5g แบบ unlimited ยังช่วยกูไม่ได้  " "ตุ้บ!" มือถือเครื่องน้อย ถูกโยนลงถังขยะ ยังไม่ปราณี ราชาเหลือบมองส่ายหัวอย่างเอือมๆ "เพื่อ?"  เสียงขรึมถามขึ้นอย่างไม่เข้าใจ "มีใว้ก็ไม่ได้ใช้ เห็นแล้วหงุดหงิด" ลีโอบ่นกระปอดกระแปด ยกกาแฟยี่ห้อดังขึ้นซดทีเดียวหมด "พรวด!"  กาแฟถูกพ่นจนเปียกชุ่มกระดาษลีโอสบถลั่น "เชี่ย!  ร้อน ชิบหาย  มึงแม่ง ทักกูมั่งก็ได้" "ไอ้ควาย ควันขึ้นขนาดนั้น อย่ามาพาลกู" ราชา ก้มหน้าเขี่ย  laptop ต่อไม่สนใจ ???? เสียงการแจ้งเตือนดังมาจากถังขยะ ร่างหนาโดดลงไปคุ้ยหาอย่างเสียอาการ ลีโอลุกลี้ลุกลนเมื่อเห็นปลายสาย "ไม่ต้องรับ"  ราชาเอ่ยขึ้น  แต่ช้ากว่าลีโอที่กดรับตั้งแต่ยังอยู่ในถัง 'งอนได้ที่ไหน  ขนาดไม่งอนคุณเขายังไม่เคยโทรมา' [ครับ]  เสียงทุ้มตอบรับ [อยู่ไหน...ทำไมไม่รอเรา] ลีโอเบ้หน้า โถเเม่คุณ เพิ่งจะนึกได้รึไง ว่าทิ้งพี่ลีโอคนดี สามีแห่งชาติเอาใว้ [ป่าวทิ้ง..ไปห้องน้ำ เรานั้นแหละทิ้งพี่] ควีนส์ขมวดคิ้วมุ่น ใบหน้าสวยซีดเผือด [เราขอโทษ...เราคิดว่าลีโอกลับแล้ว] [รถเรายางแบน...ลีโอมารับเราได้ไหม] เสียงหวานนุ่มถามปรายสายอย่างคาดหวัง บดินทร์มองหน้าเพื่อนรัก ก่อนจะผุดลุกไปมองช่องบานเกล็ด ดวงตาคมมองจ้องที่รถคันงามของผู้หมวดสาว 'ก็ไม่แบนนี่หว่า?' นายตำรวจหนุ่มหันมาจะทัก กับเจอสายตาพิฆาตจนขนลุกซู่  ริมฝีปากบางขยับพูดแบบไร้เสียง 'ยางรถกู ถ้ากูอยากแบน..มันต้องได้แบน' บดินทร์ยิ้มมุมปาก มือหนาคว้าอุปกรณ์รอ [ได้..เดี๋ยวพี่ไปรับแต่ว่าพี่ต้องย้อนกลับมาบ้าน ไกลมากเลย] ลีโอแกล้งทำเสียงเหนื่อยล้า ควีนส์ฟังนิ่ง ใบหน้าสวยยิ้มมุมปาก [แย่จัง...ที่จริงเราคิดว่า จะย้ายไปอยู่กับลีโอวันนี้] ปึก! โทรศัพท์หลุดจากมืออย่างเสียอาการ พอๆ กับเจ้าของมือที่สติหลุด [ลีโอ] [ฟังอยู่ไหม] เสียงจากปลายสาย ปลุกคนสติหลุดให้ได้สติ ชายหนุ่มก้มคว้ามือถือเครื่องน้อยมาคุยต่อ [พูดจริง...หรือหลอกพี่] [เราก็รู้...ว่าพี่คาดหวัง] ปรายเสียงเว้าวอน จนคนฟังอยู่จินตนาการใบหน้าของคนพูดออก 'ให้ตายเถอะ...อยากจูบชะมัด' [พูดจริงสิ.....วันนี้ ก็ตั้งใจ จะให้ลีโอนวดให้  แบบเมื่อเช้า" ลีโอหน้าแดงเห่อร้อน จนราชาที่มองอยู่ต้องคว้า รีโมท เครื่องปรับอากาศขึ้นมาดู "18°  ก็ไม่หน้าจะร้อนจนหน้าแดงนี่หว่า" "หรือมันไม่สบาย" "18°  ก็ไม่หน้าจะร้อนจนหน้าแดงนี่หว่า" "หรือมันไม่สบาย" [ ตอนนี้กี่โมงแล้ว] เสียงปลายสายร้องถามมา ยิ่ง เร่งเร้า ให้คนที่สติหลุดอยู่แล้ว หลุดหนักขึ้นไปกว่าเดิม ลีโอลนลาน มองหานาฬิกา จนราชาต้องร้องทัก มือหนา ชี้ไปที่โทรศัพท์ เป็นสัญลักษณ์ให้เพื่อนดู ลีโอพยักหน้าให้อย่างเข้าใจ มือหนาลดโทรศัพท์ลง ข่มใจมองหน้าจอ [16.23 น] [อีกครึ่งชั่วโมง พี่ไปรับ เราโอเครไหม] ควีนส์ยิ้มพอใจ  [นานไป เราอยากเจอลีโอแล้ว] เสียงหวาน จงใจลากเสียง และเน้นคำ  จนคนฟัง ที่แตกตื่นอยู่แล้ว มือไม้อ่อน [เรา...อย่าแกล้งพี่] ลีโอเอ่ยเสียงทุ้ม [ จริงๆแล้ว เราอยาก เห็นหน้าลีโอ ตอนนี้มากเลย] ควีนยิ้มร่า จนเหล่านายตำรวจที่มองอยู่แปลกใจ "อาทิตย์นี้ เขาบวงสรวง ศาลพระพรหมหน้าสน.หรือยังวะ เขาได้เซ่นไหว้หรือเปล่า กูว่านะ หมวด ควีนส์ดูแปลกๆ ไม่ได้มีอะไรเข้ามาสิงหรือมาทักมาท้วงใช่ไหมวะ" บดินทร์ยิ้มขัน เสียงห้าว เอ่ยคลายข้อสงสัย " ไม่มีหรอกผี ถ้ามีผัวก็ไม่แน่" ถ้อยคำบอกเล่าของนายตำรวจหนุ่ม กับทำเอาคนในห้อง เหลือบตาขึ้นมองพร้อมกันแบบไม่ได้นัดหมายด้วยใบหน้างงงวยไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่ได้ยิน " ใครมันหลงมาวะ ไอ้ดิน มึงรู้จักหรือไง?" คิมหันต์เพื่อนในกลุ่มอีกคน ถามขึ้นทันที บดินทร์ยิ้มมุมปาก "มึงก็มัวแต่เมา พลาดข่าวสำคัญไปหมด  เดี๋ยวมันก็มา ผัวเพื่อนมึง" บดินทร์ชะงักปากหยุดพูดเมื่อหันไปสบสายตากับผู้หมวดคนสวย มือหนารีบทำท่ารูดซิบปากพร้อมทรุดตัวนั่งลง "ทำหวงไปได้...สมบัติแห่งชาติรึไง" หมวดวินที่มองอยู่ตลอด สบถในรำคอ แต่ไม่พ้นคนหูดีที่ได้ยิน บดินทร์เลิกคิ้วมอง "จุ๊ๆ เก็บอาการหน่อย เดี้ยวเค้ารู้หมด ว่ามึงอิจฉา" หมวดวินมองหน้าบดินทร์นิ่งแววตาคมกล้าวาวโรจน์ [เราวางก่อนนะ] ควีนส์ที่เห็นท่าไม่ดีรีบกดวางสาย ลีโอยิ้มล่าผิวปากเดิน ฮำเพลง ผิดกันกับคนก่อนหน้าลิบลับ "ได้ยาดีรึไง ระริกระรี้ เชียว" "มึงก็ต้องแซะกูทุกดอก กูไปก่อน ต้องไปรับเมียกลับบ้าน" ลีโอพูดเองเขินเอง ราชาเลิกคิ้วมอง เสียงขรึมสูงขึ้น " อ๋อ....." " ไปรับเมีย ว่าแต่ เขารู้หรือเปล่า ว่ามึงเป็นผัว ไม่ใช่อะไรหรอก กูก็หวังดีไง กลัวเพื่อนจะเสียใจ" ลีโอ หุบยิ้ม แทบไม่ทัน " ถ้าไม่พูดให้ดีกว่าเดิม ก็อย่าซ้ำเติมกันได้ไหม ช่วงนี้ใจกูบาง มันอ่อนไหว." ชายหนุ่ม ก้าวฉับๆ หนีเพื่อนรัก ปิดประตูดังโครมใหญ่ สน xxx " ไอ้ดิน ไอ้คิม มึงมานี่ดิ๊" เสียงห้าวตวาดก้อง บุคคลที่ถูกเรียกขานชื่อ ขนลุกเกรียว 'มันเรียกแบบนนี้ไม่เคยมีเรื่องดี' คิมหันต์กลืนน้ำลายลงคอ " คุยตรงนี้ได้ไหม กูไม่อยากไปใกล้มึงใกล้ตีนมึง มันคุยไม่มีความสุข กูต้องมาระแวงอีก" หมวดคิม หรือคิมหันต์ ตะโกนตอบโต้ " มึงหยุดดิ๊ อย่ามองกูในแง่ร้ายได้ไหม?" ควีนส์ ชักสีหน้าอย่างหงุดหงิด " มีอะไรมึงรีบพูดเลย" บดินทร์ เอ่ยขึ้น "มึงสองคนตามกูไปที่รถ กูอยากให้รถกูยางแบน และมันต้องแบน" นายตำรวจหนุ่ม 2 คน มองหน้า กัน พร้อมกับถอนหายใจ 'ทุ่มทุนสร้าง เล่นใหญ่ รัชดาลัยเธียเตอร์' 'อยากให้ผู้ชายมารับ รถมีขับ ก็ทำให้ไม่มีได้' ผู้หมวดสาว เดินนำหน้า ตามด้วยลิ่วล้อ 2 คน ถืออุปกรณ์ เดินคล้ายเด็กช่าง ทั้งๆที่ยังใส่ชุดตำรวจ นี่แหละนะ ที่เขาว่า ใส่เครื่องแบบดียังไง ก็ยังปิด สันดานเดิมไม่มิด "มึงว่าฉากนี้คุ้นๆไหมวะ นายตำรวจสูงวัย 2 คน ที่นั่งอยู่บนห้อง มองจ้อง ภาพตรงหน้า" "จะไม่คุ้นได้ไง คนนั้นลูกมึง กับเพื่อนมัน แล้วก็ ที่มันกำลังทำอยู่ มึงกับกู ก็เคยทำ" "มึงนี่เลี้ยงลูกมาดีนะ เหมือนมึงกันทุกคนเลย" ผู้กำกับอธิปได้ทีรีบเอ่ยแซะ " ดีแล้ว ที่มันปล่อยรถมัน ไม่ปล่อยรถมึง ระวังไว้เถอะ ถ้ามันได้ยิน คันต่อไป อาจจะเป็นรถมึง" ผบชนานนท์ เอ่ยอย่างไม่ทุกข์ร้อน ผู้กำกับ อธิป ส่ายหัวอย่างระอา "มึงทำไวๆดิ เดี๋ยวลีโอมา" ควีนที่สวมแว่นดำ ศอก 2 ข้าง เท้าบนขา นั่งมองต้นทาง คล้ายกับ จิ๊กโก๋ หน้าปากซอย ที่นั่งรอแซวสาว " กูก็เร่งอยู่ไหม เดี๋ยวแล้วถ้านั่งอะไรของมึง ไอ้ห่า ถ้ามึงคาบไม้จิ้มฟันด้วยนี่ใช่เลยนะ" "จิ๊!" "อย่ามองกู รีบทำแค่ปล่อยยาง ช้ายังกับกูให้ซ่อมช่วงล่าง" เสียงดุ กลับทำให้เพื่อนทั้ง2 หลุดขำ "ไอ้ลีโอมันทำช่วงล่างมึงพังเลยรึไง  " บดินทร์แซวย้ำ ก่อนจะถูกรองเท้าเบอร์39 ปาหัว "ไอ้ควีนส์ ไอ้ห่า เดี่ยวนี้มึงเล่นของต่ำ" บดินทร์บ่นอุบ ทำเหมือนโกรธ  แต่ไม่เคยโกรธ จริงๆเลยสักครั้ง ลีโอที่เดินอยู่ข้างหลัง แอบมอง ทุกการกระทำแววตาคมวาวระยับ 'รถไม่ได้เสีย..แต่มีคนอยากให้มารับ' 'แกล้งตามน้ำไปดีไหม' ปากหนายิ้มกว้าง บดินทร์ที่เหลือบไปเห็นตั้งใจจะทัก ลีโอยกนิ้วชี้แนบปากให้อีกคนเงียบ นายตำรวจหนุ่มพยักหน้า ยิ้มมุมปาก เอาหล่ะ 'อีกคนสร้างเรื่อง' 'อีกคนก็แกล้งเชื่อ' "ไอ้ดิน ไอ้คิม มึงไวๆดิ๊" ควีนส์ที่เริ่มกระวนกระวายเอ่ยเร่ง บดินทร์แทบจะกลั้นขำใว้ไม่อยู่ อยากจะบอกควีนส์คนดีศรี สน.ว่า ไม่ทันแล้วหนู  พี่เขารู้จริง พี่เขา รู้แจ้งแผนหนูจนหมดแล้ว "รีบทำไม..พี่รอได้" เสียงทุ้มขรึม มาพร้อมกับกลิ่นน้ำหอมที่คุ้นเคย ควีนส์เซถอยหลังอย่างเสียอาการ "เป็นอะไร...หืม" ลำแขนแกร่งรั้งเอาคนตัวบางเข้ามาก่อน ดวงตาคมในแว่นสีชาที่เจ้าตัวชอบใส่ มองสะท้อนออกมา แววตาขบขัน 'ขนาดกูโง่ยังรู้ว่ามันดูออก' ริมฝีปากสีเชอร์รี่สด เม้มแน่น ลีโอหลุบตามองอย่างชั่งใจ ใบหน้าหล่อโน้มลงไปหา ควีนส์เชิดหน้าหลับตาพริ้ม "พี่ซื้อชานม กับขนมมาฝาก" "ส่วนจูบ.....เอาใว้คืนนี้" ปลายเสียงทุ้มกระเส่าเรียกสติคนตรงหน้าที่หลับตาพริ้มให้ตื่นขึ้น 'หน้าอาย  ทั้งอาย ทั้งประหม่า' ลีโอมองหัวเราะในรำคอเบาๆ "ไง?" บดินทร์โบกมือให้ "ใครวะ?" คิมหันต์ถามอย่างสงสัย "ผัวหมวดควีนส์"  สิ้นเสียงห้าว ทำเอาคนที่ยืนเท้าสะเอวแขนล่วง "ไอ้ดิน ไอ้เวร!" รองเท้าเบอร์39 อีกข้างลอยละล่องจุดหมายปลายทางคือหัวของคนปากมาก "หรือมึงจะบอกว่าไม่ใช่?" ควีนส์อึกอัก มองเพื่อนทีมองลีโอที ดวงตาคมกล้ามองจ้องคนตรงหน้า ราวกับจะสื่อความหมายว่าคำตอบที่เธอกำลังจะตอบ จะมีผลกับเธอนับจากนี้ 'แล้วไง ใครสน นี่ควีนส์ไง ' "ใช่..ผัว" 'ควีนส์เองก็ต้องเอาชีวิตรอด' 'โดนเพื่อนล้อก็ยังดีกว่าโดนลีโอดุ' คนตรงหน้า รับมือยาก ทั้งในลุคคนดี จะลุคคนโฉด ให้ท่าทางยิ้มสุภาพ ท่าทางสุขุม นี่แหละเธอพิสูจน์มาแล้ว เอาเข้าจริง  โคตรเหี้ยม "มึงกินอะไรผิดไปควีนส์" หมวดคิมเดินวนรอบพิจารณาเพื่อนสาว ที่ดูว่าง่ายผิดปกติ ก่อนจะมองเลยมาถึงชายหนุ่มที่ยืนด้านข้าง หมวดคิมหรี่ตามอง "กูว่าไม่ใช่...ต้องมีอะไรผิดพลาด" "กูถามมึงตรงๆเลยนะ มึงไม่ได้โดนของใช่ไหม ถึงหลงมาหาไอ้ควีนส์" ลีโอยิ้มมุมปาก "คิม  ไม่เกินไปใช่ไหม?"