พระรองเจ้าคะ นางร้ายเช่นข้าไม่ขอยุ่งเกี่ยว

นางคือผู้บริหารสาวสวยของบริษัทสกินแคร์ชั้นนำในเซี่ยงไฮ้ ทว่าทำงานหนักจนไหลตายไปตอนไหนก็ไม่รู้ ลืมตาขึ้นมาอีกที กลับพบว่าตนเองกำลัง จะมีกิจกรรมพิเศษ กับพระรอง... เรื่องนี้มันคุ้นนัก ใช่สิ! นี่นางกลายมาเป็น นางร้ายหน้าผี ที่แอบผสมยาปลุกกำหนัดลงไปในน้ำชาเพื่อหวังให้เขารับผิดชอบนี่นา ทว่า...นางอ่านนิยายจบแล้ว การมีอะไรกับพระรองมันคือจุดหายนะ ในชะตาชีวิตอวี้หลันเลยนี่ ไม่นะ!? นางจะไม่ยอมเป็นสตรีอุ่นเตียงของพระรองเด็ดขาด Cutscene “ท่านโจวโหวอย่าถือสาการกระทำโดยไม่ไตร่ตรองของข้าเลยนะเจ้าคะ ข้ารู้สึกผิดแล้วจริงๆ เจ้าค่ะ” โจวจินเฟิงขมวดคิ้ว มองให้ดี สตรีผู้นี้โยกไหล่มากเกินไปหรือไม่? “เลิกเสแสร้งได้แล้ว จะอธิบายอะไรก็รีบพูดมา” โจวจินเฟิงจะฉลาดไปหรือไม่ รู้ได้อย่างไรว่านางกำลังเสแสร้งอยู่ ทว่าละครบทนี้ นางได้ลดตัวลงไปเล่นแล้ว อย่างไรก็ต้องเล่นต่อให้จบ “ขอท่านโจวโหวอย่าได้ถือสา ความโง่งมทำอะไรไม่คิดของข้าเลยเจ้าค่ะ เพื่อแสดงความรับผิดชอบอย่างเต็มที่ ข้าขอสาบานว่า...ข้าจะไม่มาให้ท่านเห็น ท่านอยู่ที่ใด ข้าก็จะอยู่อีกที่ แล้วข้าก็จะไม่ขวางวาสนาชะตารักระหว่างท่านกับพี่หญิงใหญ่อีกด้วย” โจวจินเฟิงอึ้งกว่าเก่า เขาไม่เข้าใจว่าเหตุใดนางจึงเอ่ยถึงอวี้ซูซิน? แสดงว่า...จุดประสงค์ของนาง คือต้องการให้เขาผิดใจกับอวี้ซูซินอย่างนั้นรึ? “มารยากระจอกอย่างเจ้า อย่าคิดว่าข้าจะหลงเชื่อ” อวี้หลันเงยหน้าพร้อมช้อนสายตา น้ำตาของนางไหลอาบแก้มจากนั้นก็เอ่ย “คำพูดของข้าอาจจะไม่น่าเชื่อถือก็จริง แต่ว่าท่านโจวโหวให้โอกาสข้าได้พิสูจน์ตนเองเถิดเจ้าค่ะ” “เจ้าจะพิสูจน์อย่างไร” “ข้าจะไม่เข้าใกล้ท่านโจวโหวอีก จะไม่เอาหน้าตาน่ารังเกียจมาให้ท่านระคายสายตาเจ้าค่ะ”