มาเฟียไอดอล

ใครจะคิดว่าวันหนึ่งเขากลับต้องมายืนอยู่บนจุดสูงสุดนี้ ทั้งที่ชาตินี้เขาไม่เคยคิดที่จะเหยียบมันด้วยซ้ำ เมื่อทายาทอันดับสองของแก๊งค์ Lone walk Pack ต้องขึ้นรับตำแหน่งแทนพี่ชายกะทันหัน คนที่ไม่เคยยินดียินร้ายกับธุรกิจสีเทาของครอบครัวอย่าง แอรอน จึงต้องทำบางอย่างเพื่อหลุดพ้นจากพันธะนี้ แต่...เขาหารู้ไม่ว่านั่นมันเป็นเพียงแค่จุดเริ่มต้น!!! และทางรอดที่จะหลุดพ้นจากม่านหมอกสีเทา นั่นก็คือแสงสว่างที่เป็นเหมือนพระอาทิตย์ที่หลายคนหลงใหลและบูชา DeFaint จึงกำเนิดขึ้นมาจากทั้งพรสวรรค์และพรแสวง รวมถึงการทุ่มทุนมหาศาลและอำนาจในการก่อตั้งค่ายเพลงที่ใช้เวลาเพียงไม่กี่เดือน >>> ไม่รู้ว่าฟ้าประทาน หรือถีบส่งให้สาวสวยมากความสามารถที่พกไอคิวสูงปรี๊ดพ่วงดีกรีมหาวิทยาลัยเมืองนอกที่เป็นทั้งผู้ช่วยและเป็นตัวภาระเขาในเวลาเดียวกัน ... “หายหัวไปไหนมา หัดแหกตาดูเวลาบ้างว่านี่มันกี่โมงแล้ว..!” เสียงปลายสายพยายามข่มกลั้นความอดทน แต่เจ้าของโทรศัพท์กลับไม่ได้ดูเหมือนไม่รู้สึกผิดหรือสะทกสะท้าน ปล่อยให้ปลายสายเหน็บแนมอย่างที่เคยทำประจำ “จะหยุดพูดกี่โมงค่ะ จิกเป็นไก่เชียว?” “นี่! แล้วมันหน้าที่ผมไหมที่ต้องโทรตามลูกน้องอย่างคุณ?” “ก็ใครใช้ให้โทรล่ะ” คนเป็นลูกน้องตอบหน้าตายขณะมองเล็บที่ดูเริ่มจะยาวเล็กน้อย หลังไม่ได้เข้าร้านทำเล็บมาอาทิตย์กว่า “วันอะไรนะ ตัดเล็บได้รึเปล่า” เสียงเล็กพึมพำเบา ๆ ในลำคอเมื่อมันดูยาวขึ้นนิดหน่อย “แพรวา!!” น้ำเสียงเหลืออดของปลายสายดังจนเพื่อนในกลุ่มต้องหันมามองกันเลิ่กลั่ก ไม่ต้องบอกชื่อก็รู้ว่าใคร มีคนเดียวเท่านั้นที่กล้าท้าทายความอดทนของซีอีโอตาสีน้ำข้าวจนหน้าเขียวคล้ำ “ปากสวย ๆ นี่ใช่ไหมที่เถียงผมฉอด ๆ เมื่อกี้?” แอรอนแสยะยิ้มมุมปากขณะย่างสามขุมเหมือนนายพรานที่กำลังต้อนเหยื่อ แพรวาก้าวถอยหลัง ถอยหลัง จนแผ่นหลังชนกับฝาผนังเย็นเฉียบ “หึ!” “อย่า~