ตั่วเจ้โรงฝิ่น #YURI

ไม่รู้ว่าลูกแมวตัวนี้ริอาจเข้าถ้ำเสือเพื่อของานทำด้วยเหตุใด...แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลไหนอย่างไรเสีย "อ้ายชิง" ตั่วเจ้แห่งโรงฝิ่นก็ไม่นึกกลัวอยู่แล้วนา- ก็เอาซี...ในเมื่ออยากมาอยู่ที่นี่ก็ลองดู ... "ลื้อจะมาของานอั๊วะทำ...แต่ลื้อใช้สายตาแบบนั้นมองอั๊วะ- มันใช้ไม่ได้เลยนา" "..." อ้ายชิงเอ็นตัวนั่งบนโต๊ะไม้แบบจีนภายในห้องทำงานชั้นบนของตน ตั่วเจ้โรงฝิ่นยิ้มเจ้าเล่ห์- โบกสะบัดพัดอย่างมีจริตพลันลากไล้ดวงตาเรียวกะลิ้มกะเหลี่ยมองดูหญิงสาวตรงหน้า...ใบหน้าสวยติดออกไปทางน่ารักจิ้มลิ้มนั่น ดูอย่างไรอายุเราสองก็คงไม่ทิ้งหากันมากนักหรอกหนา ทว่าอ้ายชิงในยามนี้กลับไม่ใคร่จะเข้าใจเท่าไหร่นัก "รูปร่างหน้าตาก็พอใช้ได้..." ก่อนจะเป็นตั่วเจ้เจ้าของโรงฝิ่นที่นึกสนุก อยากกลั่นแกล้งลูกแมวห่มหนังเสือขึ้นมาเสียอย่างนั้น "...จะลองรับแขกหรือไม่ งานสบายได้สตางค์เยอะเชียวนา" "จะให้รับแขกได้อย่างไรกัน ไม่เห็นหรืออย่างไรว่าฉัน...ฉันก็เหมือน-" "เรียกอั๊วะว่าตั่วเจ้เหมือนคนอื่นก็ได้" อ้ายชิงไม่รู้แน่ชัดว่าเหตุใดกันหนอ...สาวงามหน้าตาน่าชังคนนี้จึงได้แต่มองตนด้วยแววตาราวกับเกลียดชังกันนักหนา ทว่าหากจะให้ลองเดาสิ่งที่เกิดขึ้นจากประสบการณ์ของตนเรื่องนี้มันก็คงจะไม่เหนือบ่ากว่าแรงเท่าไหร่นัก จะว่าอย่างไรดีเล่า- อ้ายชิงเป็นเจ้าของโรงฝิ่นแสนเจ้าเล่ห์ ขายฝิ่นค้ากามเป็นเรื่องปกติ แลงานที่ทำในยามนี้ก็ไม่ได้เป็นที่ยอมรับเท่าไหร่นัก...มันออกจะแปลกพิกลหากมีใครสักคนมาของานเธอทำด้วยความรัก นั่นจึงทำให้ตั่วเจ้มากประสบการณ์คนนี้มองออกตั้งแต่คราแรก- เธอคนนี้ก็คงจะเป็นลูกสาวของลูกหนี้สักคนที่มาของานทำเพื่อใช้หนี้แทนคนในครอบครัวตนนั่นแหละหนา หรือไม่ก็มีบางอย่างแอบแฝง...แต่ถึงจะเป็นอย่างนั้นอ้ายชิงก็ไม่ใช่คนโง่เขลาที่จะยอมให้ใครปั่นหัวโดยง่ายเสียด้วยซี "เอาเป็นว่าหากลื้ออยากทำงานที่นี่ ก็ต้องทำตามกฎของที่นี่เข้าใจหรือไม่" "เข้าใจ" "ที่สำคัญ...อยู่ที่นี่ห้ามโกหกตั่วเจ้" "..." เหยื่อมาอยู่หน้าถ้ำเสือเช่นนี้แล้ว... จะให้ปล่อยไปโดยง่ายได้อย่างไรกันเล่า... "แลยังมีอีกอย่างที่กระถินต้องรู้ไว้...อยู่ที่นี่เราอยู่กันแบบพี่น้อง ตั่วเจ้ไม่นอนกับเด็กในปกครองเพราะอย่างนั้น อย่างพยายามคิดเรื่องอย่างนั้นเชียว" "อี๋...หลงตัวเอง"