วิวาห์ซาตานไร้รัก

"บัวบงกชฉันเคยบอกเธอแล้วนะว่าให้เรียกแทนตัวเองว่าบัว ฉันว่าฉันควรกำหนดบทลงโทษให้เธอดีกว่าเธอจะได้ไม่เหิมเกริมทำผิดซ้ำๆ อยู่แบบนี้" น้ำเสียงที่จริงจังพร้อมกับสายตาที่เย็นชาจ้องมองมาที่บัวบงกชทำให้หญิงสาวนึกหวาดกลัวในบทลงโทษที่เขาพูดถึง คนอย่างอัคนีคงไม่มีบทลงโทษเบาๆ แน่ "ฉัน...หมายถึงบัวลืมไปค่ะ คุณ...เอ่อ คุณใหญ่อย่าลงโทษบัวเลยนะคะ" "เอาเป็นว่าฉันคิดว่าเธอท้าทายฉันแล้วกันนะ" พูดจบอัคนีก็ลุกขึ้นจากเก้าอี้ตัวใหญ่พี่เขานั่งอยู่ก่อนจะค่อยๆ ย่างกายเดินเข้ามาหาเธอด้วยท่วงท่าสง่างามแต่แอบแฝงไปด้วยรัศมีความโหดเหี้ยมที่แผ่กระจายออกมาจนบัวบงกชเผลอถอยหลังหนี "เธอหนีฉันไม่พ้นหรอกนะบัว รู้อะไรไหมฉันเกลียดที่สุดก็คือสิ่งของของฉันมันไปยุ่งกับคนที่ไม่สมควรยุ่ง" "ตะ แต่บัวไม่ใช่สิ่งของของคุณนะคะ" หญิงสาวเถียงเขาด้วยน้ำเสียงตะกุกตะกักและในตอนนี้เธอก็ถอยเขาจนจนมุมห้องไม่สามารถหนีไปทางไหนได้อีก แขนใหญ่ทั้งสองข้างยกขึ้นกักตัวเธอเอาไว้ไม่ให้เธอหลบหนีเขาไปได้อีก นั่นยิ่งทำให้บัวบงกชนึกหวาดกลัวในท่าทีของเขา "ตั้งแต่ที่เธอเซ็นเอกสารนั่นมันก็แสดงว่าเธอตกลงที่จะเป็นของเล่นของฉันแล้ว เพราะฉะนั้นอยู่ให้ห่างจากผู้ชายคนอื่นไม่ว่ามันคนนั้นจะเป็นใครถ้าเกิดมันขวางหูขวางตาฉันมากนักฉันก็สามารถทำให้มันหายไปได้เหมือนกันรวมทั้งเธอด้วย" บัวบงกชนิ่วหน้าด้วยความเจ็บเมื่อมือที่แข็งเหมือนครีมของเขาจับที่ปลายคางของเธอแน่นบังคับเชิดหน้าขึ้นให้เธอสบตากับเขา "จะ เจ็บ..." อัคนีปล่อยมือที่จับปลายคางเธอออกก่อนที่เขาจะปลดเนกไทที่ใส่อยู่ออกสายตายังคงจ้องมองมาที่บัวบงกชไม่ยอมให้เธอคาดสายตา ทันทีที่เนกไทหลุดออกจากคอแกร่งอัคนีก็จับรวบแขนเรียวของหญิงสาวเอาไว้ด้านหลังแล้วใช้เนกไทผูกมัดเอาไว้แน่นจนบัวบงกชร้องออกมาด้วยความเจ็บ "โอ๊ย! บัวเจ็บนะคะคุณใหญ่" "ฉันไม่อยากเห็นแขนสกปรกที่มันโดนมือผู้ชายคนอื่นนอกจากฉัน และฉันก็ไม่อยากตัดมันออกจากร่างสวยๆ ของเธอในตอนนี้ เพราะฉะนั้นมัดมันเอาไว้ให้ลบจากสายตาฉันจะดีกว่า" อัคนีก้มหน้าลงมาบอกหญิงสาวชิดกับแก้มนวลอมชมพูก่อนที่เขาจะปลดกระดุมเสื้อเชิ้ตที่ใส่อยู่ออกจนเผยให้เห็นกล้ามเนื้อที่เรียงกันอย่างสวยงาม