ตกจากสวรรค์มาเป็นเมียคนธรรพ์ป่าเถื่อน

"แต่ข้ากลับรู้สึกดีกับเจ้านะ" คำพูดเพียงแผ่วเบาของเขาที่ออกมาจากปากทำให้เฟยเทียนชะงักไปทันที ไม่คิดว่าเขาจะเอ่ยเช่นนี้กับนาง "ฮ่าๆ ท่านคงไม่ได้กำลังจะบอกว่าตกหลุมรักข้าใช่หรือไม่" นางเอ่ยติดตลกไม่เชื่อว่าเขาจะสนใจนายจริงๆ และดูออกว่าที่เขาเข้าหานางก็เพื่อจุดประสงค์บางอย่าง "เลิกพูดเถอะไม่อยากเชื่อก็ไม่ต้องเชื่อข้าก็ขี้เกียจอธิบายแล้ว ตอนนี้ข้าหิวและจะต้องกินตอนนี้ด้วย" "แต่ข้าไม่ได้เตรียมสิ่งใดมาเลยนะ ถามท่านแล้วบอกแค่นี้พอเห็นไหมสุดท้ายคนกินจุอย่างท่านก็ไม่เคยพอ" "ข้าหมายถึงข้าหิวเจ้า มาเถอะตรงนี้แหละข้าพร้อมแล้ว" เฟยเทียนยังไม่ทันได้เอ่ยสิ่งใดร่างของนางก็ถูกดึงมาไว้ในอ้อมกอดของเขาก่อนที่ริมฝีปากอวบอิ่มจะถูกปิดด้วยริมฝีปากของเขา รสชาติของจูบแสนหวานที่เขามอมเมานางอยู่ทุกค่ำคืนทำให้เฟยเทียนตัวอ่อนระทวยและยอมตามใจเขาทุกอย่างไม่ว่าเขาจะนำทางไปในทิศทางใด ร่างกายของนางและเขาประสานกันเข้าหากันได้อย่างลงตัว ทุกท่วงท่าทุกลีลาที่เขาพร่ำสอนแก่นางตลอดทุกค่ำคืนไม่สูญเปล่า เฟยเทียนสามารถทำให้เขาพอใจได้จนร้องครางกระหึ่มออกมา ร่างเล็กอรชรขึ้นควบขี่ร่างหนาอย่างกับกำลังควบม้าวิ่งเร็ว ทรวงอกอวบอิ่มถูกเขาฟ่อนเฟ้นดูดกลืนเข้าปากอย่างตะกละตะกลาม ทั้งสองข้างถูกใส่ใจไม่ให้น้อยหน้ากัน แม้กายสาวจะทั้งจุกแต่ก็ซ่านเสียวปะปนเข้าไปด้วย ยิ่งเขาช่วยนำทางให้นางไปถึงฝั่งฝันเร็วเท่าไหร่นางก็ยิ่งกระแทกกระทั้นกายสาวเข้าใส่มังกรมหึมาของเขาอย่างถี่รัว เสียงลมหายใจหอบของทั้งสองดังทั่วบริเวณนั้น ทั้งสองร่วมรักกันอย่างเร่าร้อนดุเดือดไม่คิดมีผู้ใดยอมกัน ก่อนที่ทั้งสองจะจูงมือกันขึ้นสวรรค์ปลดปล่อยความต้องการออกมาจนหมดทุกหยาดหยด "อยู่กับข้าที่นี่อย่าจากข้าไปไหนเลยนะ" เสียงแหบพร่ากระซิบข้างหูหลังจากบทรักเร่าร้อนจบลง เฟยเทียนไม่รู้จะเอ่ยเช่นไรเพราะสุดท้ายนางก็ต้องจากเขาไปอยู่ดี ทำได้เพียงกอดเขาเอาไว้แน่นใบหน้าหวานซบลงที่อกแกร่ง ทั้งสองกอดกันอยู่อย่างนั้นนานสองนานไม่มีผู้ใดเอ่ยสิ่งใดออกมามีเพียงภาษากายที่บอกให้รู้ว่ากำลังคิดสิ่งใดอยู่ ความรักความผูกพันกำเนิดขึ้นเป็นความรักที่ถักทอทั้งสองเข้าด้วยกันยากที่จะถอนใจ