เมียชนเผ่าเถื่อนรัก

ลำคอระหงถูกดูดเลียจนแดงก่ำ สลับกับฟันคมที่ขมเม้มเป็นรอยทั่วทรวงอกอวบอิ่มที่เขาเน้นมันหนักคล้ายมันเขี้ยวนางเต็มทน "อื้อ!! " ร่างกายของนางรับไม่ไหวแล้วจริงๆ มือเรียวยกขึ้นพยายามดันคนที่กระแทกกระทั้นเข้าใส่กายนางออกเมื่อรู้ว่าตนหายใจไม่ทัน ข้อมือเล็กขาวผ่องของนางถูกจับให้กระชากออกบีบจนแดงก่ำตามอารมณ์ของผู้ที่กระทำ ใบหน้าหล่อเหลาเงยขึ้นจากอกอิ่มจ้องนางด้วยความไม่พอใจคิ้วเข้มขมวดเข้าหากันจนไป๋เซียนแปลกใจ ต้องเป็นนางสิที่แสดงออกว่าไม่พอใจ ในเมื่อตั้งแต่เข้ามาในกระโจมหลังหายหน้าไปหลายวันกลับไม่เอ่ยสิ่งใดนอกจากลากนางมาทำกิจกรรมเข้าจังหวะเช่นนี้ "ต้องดิ้นรนไปไย หรือคิดว่าทำเพื่อให้ข้าตื่นเต้นรักเจ้ารุนแรงมากยิ่งขึ้น" "ขะ ข้าไม่ได้คิดเช่นนั้น ข้าเพียงแต่ไม่ไหวแล้วจริงๆ " "แล้วจะมัดใจข้าได้เช่นไร บอกไปแล้วว่าข้ากินจุกินเยอะ ในคราแรกก็บอกรับไหวมาเวลานี้เปลี่ยนใจ? " "ข้าไม่...อื้อ!! หยุดก่อนได้หรือไม่ข้า...ไม่ไหว" "หุบปากเล็กกระจุ๋มกระจิ๋มของเจ้าซะก่อนที่ข้าจะหาอย่างอื่นยัดมันเพื่อให้เสียงเจ้าเงียบลง" เสียงเหี้ยมกระซิบชิดหูก่อนที่จะขบเม้มติ่งหูเล็กแรงๆ จนนางสะดุ้งเฮือก! สะโพกหนายิ่งโหมกระหน่ำเข้าใส่สวนทางกับคำเอ่ยเย็นยะเยือกบัดนี้ไป๋เซียนไร้ทางสู้อย่างแท้จริง "ได้โปรด...เห็นใจข้าด้วย อื้อ! "