พันรภ(มา)พบรัก

เพราะวิถีเรียบง่าย ใช้ชีวิตแบบง่ายๆ พันรภจึงยอมแต่งงานกับเจ้าสาวที่ผู้ใหญ่คัดสรรมาให้แบบง่ายๆ ไม่คิดว่า ในชีวิตนี้จะรักใครได้ แต่เขากลับหวั่นไหวกับเขมนิจได้อย่างง่ายดายเช่นกัน เธอแค่น่ารักอ่อนหวาน ดูแลเขาเก่ง ออดอ้อนเขาเป็น แถมยังหอมไปทั้งตัว คุณสมบัติขนาดนี้ เขาจะไปไหนรอด... นอกจากเข้าร่วมชมรมพ่อบ้านใจกล้าอีกคนเข้าแล้ว! “น้อยใจ ที่ผมไม่ได้ชิมวุ้นลูกชุบฝีมือคุณวันนี้?” คนฟังทำตาโต เมื่อโดนจับไต๋ได้ เขารู้ได้อย่างไรว่าเธอทำขนมไว้ให้ หรือว่า... “แม่ชุ่ม ให้ตะเภาเอาไปให้ที่ไร่” พันรภไขข้อข้องใจให้เธอได้รู้ “อ๋อค่ะ เอ่อ แล้ว คุณรภชอบไหมคะ?” “อร่อย แต่...” เสียงกระซิบเบาๆ ข้างหู ทำเอาคนรอฟังคำตอบใจสั่น พร้อมกับพลิกร่างกลับมามองหน้าคนพูดด้วยความอยากรู้ แต่เพราะความใกล้ชิด ทำให้จมูกโด่งของอีกฝ่ายแตะแต้มแก้มเนียนใสเข้าพอดิบพอดี “แต่...อะไรคะ” อาการหัวใจเต้นแรงเมื่อสักครู่ ค่อยๆ ลดระดับลงเมื่อได้ยินประโยคต่อท้ายของเขา “แต่อยากกินคนทำมากกว่า ได้ไหม?” “ได้สิคะ เดี๋ยวขิงจะ...” เขมนิจหยุดปากของเธอเอาไว้แค่นั้น เมื่อสมองประมวลผลคำพูดของชายหนุ่มเสร็จสิ้น ใบหน้านวลแดงก่ำ ยามมองสบตาร้อนแรงของคนตรงหน้า “งั้นกินเลยนะ” “มะไม่ ไม่นะคะ อื้อ...”