BAD HUSBAND คุณสามีอย่าร้าย

"พี่เฮดีสคะ" "อะไร" "เลี้ยงไอศกรีมลินหน่อยได้ไหมคะ" " ทำไมฉันต้องเลี้ยงเธอ" สวนกลับทันควันอย่างไม่ต้องเสียเวลาคิด "บริษัทพี่เฮดีสได้กำไรตั้งเยอะ แถมพี่เฟรย่ายังบอกว่าติดท๊อปโลกด้วย ซื้อให้ลินสักถ้วยสิคะ" "ไม่" ใบหน้าที่กำลังออดอ้อนเขายู่ขึ้นทันทีหลังได้ยินคำปฏิเสธ พลางขยับร่างกายถอยออกห่างจนแทบจะชิดประตูรถของอีกฝั่ง มือเล็กยกขึ้นมากอดอกพลางมองออกไปนอกหน้าต่างด้วยความรู้สึกน้อยใจ ริมฝีปากขยับบ่นอุบอิบคนเดียว "ชิ คนขี้งก" "เธอว่าไงนะ" แต่มีหรือที่คนอย่างเขาจะไม่ได้ยิน เฮดีสเอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเอาเรื่อง ขี้งกงั้นหรอ? คนอย่างเขาเนี่ยนะ? "เปล่าค่ะ" ลินดาส่ายหน้าปฏิเสธ เธอไม่ได้มองหน้าเขาขณะพูดเพราะยังรู้สึกน้อยใจไม่หาย "อย่าให้ฉันพูดซ้ำ" กดเสียงต่ำพูดอย่างเริ่มจะหมดความอดทน แต่มีหรือที่คนดื้อรั้นอย่างลินดาจะยอม "ก็ลินบอกว่า.." "จะพูดออกมาดีๆ หรือจะให้ฉันง้างปากก่อน?" พูดพลางกระชากคนตัวเล็กเข้าหาตัวเอง จนใบหน้าสวยชนกับแผลงอกแกร่งอย่างจัง ดวงตาคมกริบจ้องมองหญิงสาวใต้อาณัติอย่างกดดัน พลางโน้มตัวลงไปใกล้ๆ หวังจะชกชิมริมฝีปากอวบอิ่มสีหวานอย่างที่พูด "ละ..ลินบอกว่าพี่เฮดีสขี้งกได้ยินไหมคะ!" ลินดาก้มหน้าลงซุกกับแผลงอกแกร่งอย่างลืมตัวเพราะไม่ต้องการให้เขาจูบ ก่อนจะกลั้นใจพูดออกไปเสียงดังจนบารอนที่ได้ยินอดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้ แต่ก็ต้องรีบหยุดเมื่อเจอเข้ากับสายตาเอาเรื่องของเจ้านายหนุ่ม "เด็กบ้านี่" ร่างสูงกดเสียงต่ำ มือหนาเชยคางมนให้เงยหน้าขึ้นมาสบตากับเขาริมฝีปากหยักหมายจะก้มลงฉกชิมริมฝีปากสีหวานเพื่อเป็นการทำโทษที่กล้ามากล่าวหาว่าเขาขี้งก "ยะ..หยุดนะ! พี่บารอนก็อยู่ ไม่อายบ้างหรือไงคะ" ลินดารีบเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นเพื่อไม่ให้เขาทำในสิ่งที่ต้องการ พลางยกชื่อของบารอนมาเอ่ยอ้าง "ต่อให้เอาเธอต่อหน้ามันฉันก็ไม่อาย" ใบหน้าหล่อเหลาก้มลงไปกระซิบที่ใบหูขาวให้ได้ยินกันเพียงสองคน ริมฝีปากหยักเหยียดยิ้มมุมปากอย่างเจ้าเล่ห์