พ่ายรักพ่อเลี้ยงราเมศวร์

คำโปรย ผิดไหมที่หญ้าอ่อนมันน่ากินแล้วโคแก่ก็อยากจะกินหญ้าอ่อน.. ความรักต่างวัยของพ่อเลี้ยงราเมศวร์และกิ่งไผ่ อีกคนดื้อรั้นอีกคนอยากปราบพยศ ความไกล้ชิดจะทำให้หัวใจที่เคยด้านชาในวันนั้นหวั่นไหวได้หรือไม่ " ไกล้ขนาดนี้ไม่สิงเลยล่ะคะพ่อเลี้ยง " คนตัวเล็กมองหน้าทั้งที่ใจเต้นรัวแต่ต้องทำใจนิ่งๆสู้เสือเข้าไว้ อย่าให้เขารู้เด็ดขาดว่าเด็กอย่างเธอกำลังเขิน " ได้หรอ? งั้นไม่เกรงใจแล้วนะสาวน้อย " ไอ้เราก็เป็นซะแบบนี้แหย่นิดแหย่หน่อยก็ไม่ได้ เสือก็สู้ลูกแมวตัวเล็กๆตรงหน้าด้วยสิ งานนี้ใครจะใจเหลวก่อนกัน... ตัวอย่างเนื้อหา " อืม...โนบราหรอกหรอ " ไร้เสียงตอบรับจากคนตัวเล็กตรงหน้า จะให้เธอตอบไปได้อย่างไรว่าตอนนอนใครเขาใส่บรากัน เธอชอบความโล่งสบาย และคิดแค่ว่าจะลงมาดื่มน้ำแค่แป๊บเดียวเท่านั้นคงไม่มีใครเห็น ถ้าเขาไม่เข้ามาเสียก่อน ร่างสูงบีบเค้นดอกบัวคู่ความอย่างเอาแต่ใจ แม้ภายนอกกะด้วยสายตาเธอก็เหมือนผู้หญิงทั่วไปแต่ใครจะรู้ว่าสัมผัสความงดงามภายใต้เสื้อผ้าเธอซ่อนรูปเห็นๆ สติที่เดิมทีพอมีอยู่บ้าง(เล็กน้อย)ในตอนนี้ดูเหมือนมันจะเริ่มกระเจิดกระเจิงไปหมดแล้ว คนตัวโตยอมผละมือออกมาอย่างเสียดายแต่ก็ในช่วงระยะเวลาสั้นๆเท่านั้นเพราะเขารีบช้อนอุ้มเธออย่างรวดเร็วขึ้นไปวางบนเคาน์เตอร์ " อ๊ะ!! " ร่างเล็กตกใจกับการกระทำอย่างรวดเร็วที่ไม่มีการบอกกล่าวของเขา อยู่ดีๆก็อุ้มเธอขึ้นมาวางบนเคาน์เตอร์ ตอนนี้เธออยู่ในท่านั่งซึ่งเขาก็ยืนประชิดตัวเธออยู่ พร้อมกับมือหนาที่กำลังแยกเรียวขาสวยออกจากกันแล้วตัวเขาเองก็สอดแทรกเข้ามาอยู่ตรงกลางจนตอนนี้ใบหน้าทั้งสองคนอยู่ในระยะที่สบตากันได้พอดี กลิ่นหอมอ่อนๆของร่างกายเธอเป็นกลิ่นเฉพาะตัวที่เขาไม่เคยเจอมาก่อนมันช่างยั่วยวนชวนให้เขาเข้าไปสัมผัสเหลือเกิน " ยะ..อย่าค่ะ " สติที่มีเพียงน้อยนิดของเธอทำให้เธอเอ่ยปฏิเสธเขาไปเสียงเบาพร้อมกับมือบางที่ยกขึ้นมาวางไว้บนอกแกร่งของเขา เพื่อดันเขาออกแต่ก็ไม่เป็นผล " ฉันสัญญาจะไม่ทำอะไรเกินเลย ฉันขอแค่ชิมมันสักครั้งได้ไหม "