อีเดน ืไคเลอร์

นิยายเรื่อง Eden มีสองคู่นะคะ เสี่ยอีเดน+มารียา ผู้กองปริณ+อลิชา ค่ะ ขณะที่เลขาใหญ่วัยสี่สิบเจ็ดปีกำลังพาผู้ช่วยเลขาใหม่ทัวร์ห้องของท่านประธานอยู่นั้น อยู่ๆ ประตูห้องก็ถูกผลักเข้ามา ทำเอาทั้งสามถึงกับสะดุ้งและหันไปมองพร้อมๆ กัน “สวัสดีท่านประธาน” เอมอรทักทายด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม “...” อีเดนยืนนิ่งไปราวกับถูกสาป เมื่อเห็นสาวเจ้าคนที่ทำให้ตนตามหาจนแทบจะเป็นบ้า...อยู่ตรงหน้า! “คนที่เราเจอที่คลับคืนนั้นนี่รียา” อลิชาหันไปกระซิบเพื่อนสาว มารียาสบตากับคนที่เป็นวันไนท์สแตนด์ ก่อนจะชาวาบไปทั้งตัว ‘บ้าจริง! ทำไมโลกมันถึงได้กลมแบบนี้นะ’ “เอมพาผู้ช่วยคนใหม่มาแนะนำสถานที่ค่ะ” เอมอรรีบบอกเมื่อเห็นผู้เป็นนายเงียบไป “รบกวน...ทุกคนออกไปข้างนอกก่อนได้ไหมครับ” อีเดนเอ่ยพร้อมกับจ้องมองใบหน้างดงามที่ตราตรึงในหัวใจอย่างไม่วางตา “ดะ...ได้ค่ะ” เอมอรหันไปพยักหน้าให้สองสาวออกจากห้อง ไปด้วยกัน “ยกเว้นคุณ...รียา อยู่ก่อน” อีเดนรีบดึงแขนบางของคนที่กำลังจะเดินผ่านหน้าตนเอาไว้ “เอ่อ...ฉะ...ฉัน...” มารียาสั่นขึ้นมาทันใด เมื่อเห็นสายตาดุดันของอีกฝ่าย “ผมขอเวลาคุยเรื่องส่วนตัวกับคุณรียา ห้ามใครเข้ามารบกวนครับ” อีเดนบอกเสียงเข้ม “ค่ะท่าน” เอมอรเอ่ยรับเบาๆ “ระ... รียา ฉันอยู่ข้างนอกนะ” อลิชาบอกก่อนจะเดินตามเลขาใหญ่ออกไป มารียามองตามเพื่อนสาวจนกระทั่งประตูห้องปิดลง “มะ...มีธุระอะไรกับฉันหรือคะ?” เธอเหลือบมองใบหน้าคมเข้มแวบหนึ่งด้วยหัวใจสั่นๆ “เวลาผัวจะคุยกับเมียนี่ต้องมีธุระด้วยงั้นเหรอ” อีเดนเอ่ยรวนน้ำเสียงหงุดหงิดเมื่อเห็นท่าทีเหินห่างของสาวเจ้า “คะ... ใครเมียคุณไม่ทราบ!” มารียาจ้องมองใบหน้าหล่อเหลา ที่กำลังบูดบึ้งด้วยสายตาเอาเรื่อง “คุณไงรียา! คุณเป็นเมียผม” อีเดนเอ่ยย้ำด้วยน้ำเสียงเดือดดาล ‘พระเจ้า! ตามหาแทบตาย สุดท้ายก็เป็นพนักงานใหม่’ “ไม่ใช่! ระ...เราแค่สนุกกัน แล้วก็จบ ต่างคนต่างแยกย้าย” เธอแจงอายๆ ระคนโมโหที่อีกฝ่ายพูดจาหยาบคาย “อะไรนะ! จบงั้นเหรอ ต่างคนต่างแยกย้ายงั้นเหรอ?” อีเดนทวนเสียงสูงอย่างไม่เชื่อหูที่สาวตรงหน้าพูดจาราวกับสาวที่รักสนุก “ใช่ค่ะ” มารียาพยักหน้านิ่งๆ ‘ตาบ้านี่ต้องเพี้ยนไปแล้วแน่ๆ ที่จริงจังกับผู้หญิงที่เจอได้แค่วันเดียว’ “พูดง่ายดีนะ” อีเดนเอ่ยเยาะ “ก็แล้วคุณจะให้ฉันพูดยังไงล่ะ” “ก็พูดว่าคุณขอโทษที่ทิ้งผมไว้ที่โรงแรมยังไงล่ะรียา” “ฉันไม่ได้ทิ้ง!” “งั้นทำไมถึงไม่ปลุกผม” “ก็แล้วทำไมฉันต้องปลุกคุณด้วยล่ะ บ้านเราไม่ได้กลับทางเดียวกันสักหน่อย” “พระเจ้า คุณไม่แคร์เรื่องคืนนั้นของเราจริงๆ ด้วย” “ฉันเมา คุณก็เมา แล้วคุณจะให้ฉันเรียกร้องอะไรล่ะ ต่างคนต่างไปน่ะดีแล้ว” “แต่ผมเป็นผู้ชายคนแรกของคุณนะ” อีเดนบอกสาวมั่นที่ทำท่าโนสนโนแคร์อย่างไม่อยากจะเชื่อหูเชื่อตาตัวเอง “ทุกคนต้องมีครั้งแรกเสมอ” เธอกัดฟันบอกทั้งๆ ที่ความคิดและความรู้สึกภายในใจกำลังสับสน ------------------- “พี่ป้อง! จะพาหนูไปไหน” อลิชาถามหน้าตื่นเมื่ออีกฝ่ายพาเดินไปยังมุมลับที่ไม่ค่อยมีคนเดินผ่าน “ไปหาที่คุย” ปริณตอบโดยไม่หันมามอง “คุยที่นี่ก็ได้ค่ะ” อลิชาสะบัดแขนออกจากอีกฝ่ายทันใด “หึ! ก่อนออกจากบ้านไม่ส่องกระจกดูตัวเองเหรอ?” ปริณถามด้วยสีหน้าตึงๆ “ทะ...ทำไม” อลิชาถามเสียงสั่น รีบยกมือขึ้นปกปิดหน้าอกหน้าใจของตัวเองเมื่อเห็นสายตาที่จ้องมองเธอตั้งแต่หัวจรดเท้า “แต่งตัวอย่างกับผู้หญิงสำส่อน” เขาต่อว่าอย่างโมโห “พี่ป้อง!” อลิชาน้ำตาคลอขึ้นมาทันใดเมื่อได้ยินคำว่าผู้หญิงสำส่อน “อะไร! พี่พูดผิดงั้นเหรอ” ปริณถามด้วยสีหน้ากวนๆ “ฮึก...แล้วทีแฟนตัวเองล่ะ ทำไมไม่ว่า มายุ่งกับหนูทำไม!” เธอยกมือขึ้นปาดน้ำใสๆ ที่หางตาทิ้ง ก่อนจะถามกลับอย่างไม่พอใจเมื่อพี่ชายของเพื่อนชอบดุ และชอบล้ำเส้นความเป็นส่วนตัวราวกับว่าเธอเป็นลูกสาวของเขายังไงยังงั้น “ฟังนะ! คนอื่นจะแต่งตัวยังไงหรือจะแก้ผ้าเดินพี่ไม่สน! แต่ต้องไม่ใช่เธอ” ปริณบอกด้วยน้ำเสียงเกรี้ยวกราด “ทะ...ทำไมต้องว่ากันขนาดนี้ด้วย ฮึก...ฮือๆๆ” อลิชายกมือทั้งสองข้างขึ้นปิดหน้าก่อนจะปล่อยโฮออกมาอย่างเก็บไม่อยู่ คนที่กำลังเดือดหัวใจกระตุกวูบ เมื่อเห็นสาวเจ้าร้องไห้จนสั่น ‘บ้าฉิบ! นี่เราทำเธอร้องไห้อีกแล้วเหรอวะ’ ปริณต่อว่าตัวเองก่อนจะรีบดึงสาวเจ้าเข้ามากอดปลอบ ทั้งที่ยังไม่หายโกรธเรื่องที่เธอแต่งตัวโป๊เปิดหน้า เปิดหลังล่อเสือล่อตะเข้ “ปล่อย! ฮึก...” อลิชาบอกพร้อมกับพยายามผลักอีกฝ่ายออก “ก็หยุดร้องไห้ก่อนสิ แล้วพี่จะปล่อย” ปริณบอกเสียงอ่อนลง “ฮึก...” อลิชาสูดหายใจเข้าปอดลึกๆ ก่อนจะดันอีกฝ่ายให้ออกห่างจากตัวอีกครั้ง ‘บ้าจริง! นี่มันครั้งที่เท่าไหร่แล้วที่ถูกพี่ป้องตบหัวแล้วลูบหลัง เจอหน้ากันทีไรก็ด่าและใช้คำแรงๆ พอเราร้องไห้ เขาก็จะยื่นผ้าเช็ดหน้ามาให้ซับน้ำตา หึ! นี่เขาเห็นเราเป็นอะไรกัน?’ “ไปล้างหน้าล้างตาก่อน แล้วเดี๋ยวไปหาอะไรทานกับพี่” ปริณบอกก่อนจะถอดสูทออก แล้วเอาไปคลุมไหล่เพื่อจะปิดบังแผ่นหลังที่บอบบางของสาวเจ้าไม่ให้ใครเห็น น้ำเสียงและการกระทำที่ดูอบอุ่นนั้น ทำให้อลิชาเดินเข้าห้องน้ำไปจัดการตัวเองตามที่ปริณบอกราวกับคนต้องมนตร์สะกด! . ปล. นิยายที่เขียนเป็นแนวพาฝัน-คอมเมดี้ ที่มีทั้งความหื่น ความฮา ความทะลึ่ง ความน่ารักของพระนาง และตัวประกอบเยอะแยะมากมายที่สร้างสีสันให้กับเรื่อง (ครบรสค่ะ) หากคุณยังไม่เคยอ่านนิยายของ โยชิตะ-ยูริ / yochita-uri แนะนำให้โหลดตัวอย่างฟรีจาก MEB มาอ่านก่อนนะคะ เผื่อว่าไม่ใช่แนวที่ชื่นชอบ ด้วยรักและหวังดี... yochita-uri