ใต้เท้าจอมโหดโปรดอย่ากลั่นแกล้งข้านัก

คำโปรย เพราะความเจ็บแค้นใจในวัยเยาว์หรืออย่างไร เขาจึงได้กลั่นแกล้งนางถึงเพียงนี้ โชคชะตาช่างเล่นตลกนัก จากชีวิตคุณหนูผู้ถูกเอาอกเอาใจต้องกลายมาเป็นบุตรสาวขุนนางต้องโทษบิดาถูกกล่าวหาว่ารับสินบน เพื่อช่วยชีวิตบิดาจำเป็นต้องพึ่งพาใต้เท้าหนุ่มรูปงามผู้มีอำนาจมากบารมีอยู่เหนือผู้คนทั่วหล้าเป็นรองแค่คนผู้เดียวเท่านั้น ทว่าไม่ง่ายเลยเมื่อเขาคือคนเดียวกันกับเด็กชายเร่ร่อนในอดีตที่นางเคยล่วงเกินเขาเอาไว้มิใช่น้อย "ใต้เท้าจอมโหดโปรดอย่ากลั่นแกล้งข้านัก" "แล้วท่านต้องการให้ข้าทำเช่นใด" หลิวเหยาเอ่ยถามทันควันพร้อมกับหันมาสบสายตาชายหนุ่มโดยไม่มีความหวาดเกรงอันใดอีก เซียวลู่พึงพอใจกับสายตาเช่นนี้ของนางไม่น้อย เพราะนี่แหละคือตัวตนที่แท้จริงของนาง จอมยุทธ์น้อยของเขาในอดีต "เจ้าบอกว่ากลับมาเหอไป่จะชดใช้คืนให้ข้ามิใช่หรือ ไหนล่ะ" เซียวลู่เอ่ยพร้อมกับทำท่าแบมือขอสิ่งที่นางบอกจะชดใช้คืนให้ หลิวเหยาทำหน้างอภายในใจก็แอบต่อว่าเขา งกเกินไปแล้ว "ท่านกั๋วกงจะมาขูดเลือดเอากับปูหรือ ก็เห็นอยู่ว่าสถานการณ์ของข้าเป็นเช่นไร" หลิวเหยาตอบกลับด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ "ทั้งทรัพย์สิน และร่างกายที่ยอมให้เจ้าใช้ขับพิษสุรารัญจวนในคืนนั้นก็นับว่าข้าเสียหายหนักพอสมควร หากเจ้าไม่มีเงินมาชดใช้เช่นนั้นแล้วก็มาปรนนิบัติข้าเป็นการตอบแทนก็แล้วกัน" "ฝันไปเถอะ ต่อให้ข้าจนตรอกก็ไม่คิดจะขายร่างกายหรอกนะ" นางตอบกลับไปเสียงดังพร้อมกับยกมือขึ้นมากอดปิดบังช่วงหน้าอกของตนเอาไว้ เมื่อเข้าใจว่าชายหนุ่มต้องการให้นางปรนนิบัติเขาอย่างไร เซียวลู่มองท่าทางของนางอย่างนึกขำ รอยยิ้มมุมปากถูกยกขึ้นเล็กน้อยก่อนจะเอ่ยเสียงยียวน "เจ้าอย่าสำคัญตนเองผิดไป รูปร่างของเจ้าน่ะหรือจะทำให้ข้าเกิดอารมณ์เช่นนั้นได้ ที่ข้าเอ่ยหมายถึงให้เจ้ามาปรนนิบัติในฐานะสาวใช้ของข้าต่างหากเล่า"