อ้อนรักสองภพ เล่ม 3 (จบ)
เด็กกำพร้าแม่คนหนึ่งโชคดีมีโอกาสได้เจอแม่อีกครั้ง แม่ที่ตายไปแล้วแต่ไม่ใช่ผี ไม่ใช่เทพ แม่ตัวเป็น ๆ เด็กหญิง ‘แก้วเจ้าจอม’ คือเด็กโชคดีคนนั้น เธอย้อนเวลาผ่านต้นไม้โบราณในสวนของที่บ้านไปโผล่ในโลกอดีตสมัยรัชกาลที่ ๕ โดยบังเอิญ ทันทีที่เจอแม่ความทรงจำครั้งเก่าก็กลับมา เป็นความทรงจำสมัยที่เธอเคยใช้ชีวิตเป็น ‘แก้ว’ หรือ ‘แม่แก้ว’ ของทุกคน ไม่ใช่แค่แม่แต่ที่นั่นแก้วเจ้าจอมยังมีพ่อ มีพี่ มีน้อง มีข้าทาสบริวาร แล้วเธอก็ยังมีพี่ชายข้างบ้านคนโปรดอยู่อีกคน เรื่องเหมือนง่ายแต่ก็ยาก เมื่อเธอในชาติก่อนได้ตายกลายเป็นผีไปแล้วเป็นปี การปรากฏตัวของเด็กหญิงจากโลกหน้าที่มีหน้าตาเหมือนคนที่ตายไปจึงไม่ต่างจากผีสางนางไม้ เล่นเอาวุ่นวายกันไปทั้งบ้าน การเสียชีวิตของเธอคนก่อน ใคร ๆ ก็คิดว่าเป็นการป่วยตายปกติ แต่ความจริงแล้วมันมีอะไรมากกว่านั้น เธอจำทุกอย่างได้ยกเว้นเรื่องนั้นเรื่องเดียว แต่แก้วเจ้าจอมก็พบว่ามันเชื่อมโยงกับความฝันประหลาดที่ตัวเองมักฝันซ้ำ ๆ ซาก ๆ ที่โลกปัจจุบัน แก้วเจ้าจอมในวัยสาวต้องวุ่นวายทั้งเรื่องรัก และเงื่อนงำจากคดีฆาตกรรมในอดีตที่ไม่อยู่แค่ในอดีตอีกต่อไป สุดท้ายแล้วนางเอกของเราจะได้อยู่ที่โลกอดีตหรือปัจจุบัน หญิงสาวจะเลือกได้ไหม หรือต้องเป็นไปตามเบื้องบนกำหนดเท่านั้น มาตามลุ้นไปด้วยกันนะคะ ชีวิตของ 'นพ' เหมือนถูกสร้างมาเพื่อ 'รอ' เขาไม่เคี้ยวหมากเพราะมีเด็กผู้หญิงคนหนึ่งเคยพูดว่าชอบให้ฟันขาว ๆ เหมือนครูฝรั่ง เขาไม่ยอมแต่งงานแต่งการเพราะเด็กคนนั้นบอกว่าจะกลับมาแต่งด้วย นี่ก็สิบเอ็ดปีเข้าไปแล้ว เด็กหนุ่มวัย 13 ในวันนั้นโตขึ้นจนมียศเป็นคุณหลวง เด็กหญิงคนนั้นป่านนี้ก็คงโตเป็นสาวแล้วเช่นกัน แล้วเหตุใดหล่อนจึงไม่ยอมกลับมา... โอ้แม่แก้วกานดาขวัญตาพี่ โปรดอย่าเที่ยวหลีกลี้คอยหนีหาย กลับมาซบอกอุ่นของพี่ชาย จักไม่คลายหน่ายรักเจ้าสักครา แม้นอุษาฟ้าพร่างยังอ้างว้าง มองหนทางห่างไกลให้ห่วงหา รอคอยนุชสุดสวาทที่คลาดคลา ถวิลหาน้องเจ้าที่เฝ้าคอย ฯ